Özet:

Objective: The main objective of the occupational health and safety is to protect the health of the employees and to ensure a safe and healthy environment.  The aim of this research is to assess the knowledge, attitude and behaviors of the hospital staff with regard to the occupational health and safety. Methods: The universe of the cross-sectional study was consisted of the staffs of Karabuk Training and Research Hospital. A questionnairre consisting 4 sections and 23 questiones was used to assess the demographical characteristics, usage of Personal Protective Equipments (PPE), trainings of occupational health and safety, occupational accident which they experienced, by face to face interview with the staff who accepted to include into the study between 01.05.2015-31.05.2015. Besides the frequencies and percentage distributions, chi square analysis was used for the evaluation of associations between variables. Results: The universe of the study was consisted of 140 student intern and 910 of 1489 staffs who gives care and who has direct contact with the patient at the period that the study conducted in Karabuk Training and Research Hospital. 532 of 1050 (%50.6) person accepted to include into the study.  The 44.9% of the participants were nurses, 45.5% of them were working in inpatient clinics.  88.9% of them were knew which PPE they would use in their study unit, 93.6% of them noted that PPE usage is necessary, 93.6% have no problem providing PPE, 84% noted that they use PPE in necessary conditions and times.  52.8% of staff who did not use PPE were noticed that they did not use because of workload. 94.1% of participants it was necessary to give Occupational Health and Safety trainings. 33% of the participants have occupational accidents but only 32% have given notification about it. The most seen occupational accident was piercer and sharp object injury (68.8%). 36.9% of the staff whom experienced occupational accident were noticed unsafe behaviour of employee as the reason of accidents. Occupational accidents were seen mostly in inpatient clinics (p=0.0001), and mostly among nurses (p=0.001). The rate of notification accidents was high among nurses (p=0.04). Conclusion: Even though the knowledge of the participants is sufficient, this has not been reflected on their attitudes and behaviors. It may cause a change of behavior and attitude in the employee providing that trainings are conducted in line with the education level of the employees, supported with visual elements in the working environment and supported by the management and followed up.   Giriş: İş sağlığı ve güvenliğinin temel amacı, çalışanların sağlıklarını korumak, güvenli ve sağlıklı bir ortamda çalışmalarını sağlamaktır. Bu araştırmada, hastane çalışanlarının iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili bilgi, tutum ve davranışlarını değerlendirmek amaçlanmıştır. Yöntem: Kesitsel tipteki araştırmanın evreni, Karabük Eğitim ve Araştırma Hastanesi çalışanlarından oluşturulmuştur. Katılımcıların demografik bilgilerini, kişisel koruyucu donanım (KKD) kullanımını, iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerini ve uğradıkları iş kazalarını saptamak amacıyla, 4 bölüm ve 23 sorudan oluşan anket formu, 01.05.2015-31.05.2015 tarihleri arasında, çalışmaya katılmayı kabul eden çalışanlarla yüz, yüze görüşmelerle doldurulmuştur. Değişkenlere ait frekans ve yüzdesel dağılımların yanında, değişkenler arasındaki ilişki ki-kare analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışma evreni, çalışmanın yapıldığı dönemde Karabük Eğitim ve Araştırma Hastanesinde, hizmet veren 1489 personel içinde direk hastayla temas eden 910 kişi ve staj yapan 140 öğrenciden oluşturulmuştur. Toplam 1050 kişiden, 532’si (%50.6) kişi çalışmaya katılmayı kabul etti. Çalışma grubunun %44,9’u hemşirelerden oluşmaktaydı, % 45,5’i servislerde çalışmakta idi. Katılımcıların %88,9’u çalıştığı birimde hangi KKD’leri kullanması gerektiğini bilmekteydi, %93,6’sı KKD kullanımın gerekli olduğunu, %93,6’sı KKD’lerin ulaşılabilir ortamda bulunduğunu, %84’ü KKD’leri kullanılması gereken yer ve zamanlarda kullandığını belirtmiştir. KKD’leri kullanmayanların %52,8’i iş yerindeki yoğunluktan dolayı kullanmadıklarını belirtmişlerdir. Katılımcıların %94,1’i İSG kanunu ile ilgili eğitim verilmesinin gerekli olduğunu belirtmişlerdir. Katılımcılardan %33,1’i iş kazası geçirmiş olup, sadece %32,4’ü bildirim yaptığını belirtmiştir. En sık karşılaşılan iş kazası, kesicidelici alet yaralanması olarak tespit edilmiştir (%68,8). İş kazası geçirenlerin %36,9’u, kazaların nedeni olarak çalışanın güvenli olmayan davranışını göstermiştir.  İş kazalarının,sık servislerde (p=0,0001) ve hemşirelerde (p=0,001) olduğunu göstermektedir. Hemşirelerin iş kazasını bildirme oranları daha fazlaydı (p=0,04). Sonuç: Katılımcıların, iş kazasından korunma yöntemleri konusunda bilgili olmalarına rağmen, sahip oldukları bilginin uygulama ve davranışa yansımadığı görülmüştür. Bu da eğitim sisteminin sadece bilgi veren durumdan çıkartılıp, tutum ve beceri odaklı olarak değiştirilmesi gerekliliğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: