Bu çalışmanın amacı, erkek ve kadın mücadele sporu sporcuları ile sedanter bireylerin saldırganlık düzeylerini değerlendirmektir. Bu çalışma genel tarama modellerinden biri olan kesit alma yöntemine göre tasarlanmıştır. Veri toplama aracı olarak Buss Perry Saldırganlık Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada kolayda örnekleme yöntemi kullanılmış olup, örneklem grubunu 104 dövüş sporu sporcusu ve 97 sedanter katılımcı oluşturmuştur. İstatistiksel analiz için bağımsız örneklemlerde t testi ve Pearson Korelasyon Katsayısı testi yapılmıştır. Bağımsız örneklemlerde t testine göre mücadele sporu yapan sporcuların fiziksel saldırganlık düzeyi sedanter bireylerden anlamlı (p<0.05) olarak daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca kadın sporcuların fiziksel saldırganlık seviyesi sedanter olan kendi hemcinslerinden anlamlı (p<0.05) olarak daha yüksek tespit edilmiştir. Cinsiyetler arası farka bakıldığında sedanter olan erkeklerin fiziksel saldırganlık düzeyinin sedanter olan kadınlardan anlamlı (p<0.05) bir biçimde daha yüksek olduğu saptanmıştır. Mücadele sporları ile ilgilenen bireylerin yaşları veya spor yılları ile saldırganlık arasında bir ilişki belirlenmemiştir. Bu çalışmanın en önemli sonucu kadın mücadele sporcuların fiziksel saldırganlık düzeylerinin sedanter olan hemcinslerinden daha yüksek olmasıdır. Diğer taraftan saldırganlık seviyesi bakımından sporcu olan ve olmayan erkekler arasında ve kadın ve erkek mücadele sporcuları arasında fark bulunmamıştır. Sonuçlar kısaca özetlenirse mücadele sporlarına katılan ve dolayısıyla fiziksel olarak yeterli güç kazandığını düşünen kadınların fiziksel saldırganlık eğilimlerinin artabileceği söylenebilir.
The purpose of this study was to evaluate the aggressiveness level of male and female combat sport athletes and the sedentary individuals. This study was designed on cross-sectional research method, which is one of the general survey models. Buss Perry Aggression Questionnaire was used as data collection tool. Convenient sampling method was conducted, and the sample group of the study was composed of 104 combat sport athletes and 97 sedentary participants. Independent samples t-test and Pearson Correlation Coefficient test was conducted for statistical analysis. According to the independent samples t-test the physical aggression level of combat sport athletes was significantly higher than the sedentary individuals (p<0.05). Additionally, physical aggression level of female athletes was significantly higher than their sedentary counterparts (p<0.05). In the comparison of the gender difference, the results revealed that sedentary males’ physical aggression level was significantly higher than sedentary females (p<0.05). No significant relationship was found between subjects’ aggression level and their age and sports age. The female combat athletes’ higher physical aggression level, when compared to their sedentary counterparts, was the most interesting finding of this study. On the other hand, no significant difference was found between male athletes and their sedentary counterparts, and between male and female combat sport athletes according to their aggression levels. To sum up briefly, it is possible to say that females, who participate in combat sports and consequently who believe that they have gained enough physical power, may show higher physical aggression tendency.
Alan : Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|