Görüntüleme
17
İndirme
4
Türkçede geçişlilik her ne kadar anlamsal bir olgu olarak tanımlansa da çoğunlukla katı söz dizimsel bir ölçüte, yani en az iki üyeli fiillerin cümlede sadece yükleme durumunda Nesne almasına bağlanmıştır. Geçişliliğin farklı söz dizimsel yapı ya da durum çerçeveleriyle kodlanabileceği göz ardı edilmiş ve tek tip geçişlilik tasarlanmıştır. Ancak geçişliliğin farklı dereceleri vardır ve fiilleri katı söz dizimsel bir ölçüte dayanarak geçişli ve geçişsiz diye iki keskin sınıfa ayırmak mümkün değildir. İki (2) ve üç (3) üyeli fiiller az ya da çok, yüksek ya da düşük geçişlidir ve geçişlilik ölçeğinde hiyerarşik olarak sıralanır. Diller geçişliliği imkânları ölçüsünde belirli formal yapılarla kodlar. Türkçede geçişlilik, yabancı dillerin geçişlik kodlama imkânlarına koşut biçimde [YAL-YÜK] durum çerçevsine indirgenmiştir. Türkçenin diğer dillere nispeten geçişliliği farklı kodlama imkânları vardır. Bu çalışmada Türkçenin diğer dillere nispeten geçişliliğin farklı derecelerini anlamsal geçişliliğe koşut biçimde formal olarak farklı durum çerçeveleriyle kodladığı iddia edilmiştir. Geçişli ve geçişsiz fiil ayrımında geleneksel olarak kullanılan ölçütlerin Türkçe geçişliliği tanımlayamadığı, geçişlilik kodlamanın yükleme durum ekli tamlayıcıyla kısıtlanamayacağı ileri sürülmüştür. Lazard’ın (1998: 235-245), “bir dilde iki tamlayıcı ya da katılanlı farklı cümle yapıları varsa birden fazla geçişlilik yapısı vardır” görüşünden hareketle Türkçede iki katılanlı yapıların prototip geçişliliğe nispeten az ya da çok geçişli olarak sınıflandırılabileceği iddia edilmiştir.
Although transitivity in Turkish is defined as a semantic phenomenon, it is mostly tied to a strict syntactic criterion, that is, verbs with at least two members take an object in the sentence only in the case of accusative. It has been ignored that transitivity can be coded with different syntactic structures or case frameworks and uniform transitivity is designed. However, there are different degrees of transitivity, and it is not possible to divide verbs into two sharp classes, transitive and intransitive, based on a rigid syntactic criterion. Verbs with two (2) and three (3) members are more or less high or low transitive and are ranked hierarchically on the transitive scale. Languages encode transitivity with certain formal structures to the extent of their possibilities. The transitivity in Turkish has been reduced to the [NOM-ACC] case frame in parallel with the transitive coding possibilities of foreign languages. Turkish has different coding possibilities as it is relatively transitive to other languages. In this study, it is claimed that Turkish formally encodes different degrees of transitivity with semantic transitivity in relation to other languages with different case frames. It has been argued that the traditionally used criteria for distinguishing transitive and intransitive verbs cannot define Turkish transitivity, and transitive coding cannot be restricted by the complement with the case.Based on Lazard's (1998: 235-245) view that “if there are different sentence structures with twocomplements or two-participants in a language, there is more than one transitive structure”, it has been claimed that the structures with two-participants in Turkish can be classified as more or less transitive relatively to the prototype transitive
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
