Özet:

Çoğu zaman politik uygunluk, en demokratik devletlerde bile adaletin kurulması ve uygulanması için ön şart olarak kabul edilir. Bununla birlikte, belirli bir uyumluluğun, bireylerin bir Politika içindeki siyasi hedeflerini gerçekleştirme şekilleriyle olumlu veya olumsuz yönde karışıp karışmadığı sorusu olarak kalır. Analizimizde, üç farklı düşünürün siyasal uygunluk gerekliliğini ve ne dereceye kadar nasıl kavradıklarını keşfetmeye çalışıyoruz. Bir yandan, John Stuart Mill, bireysel özgürlüğü savunan ve büyük ölçüde politik uygunluğu önleyen bir adalet anlayışı ile karşı karşıya kalırken, bu özgürlüğün sebeple birlikte kullanılmasını istiyor. Platon gibi, bir insanın karakterinin sosyal ilerlemede değil, aynı zamanda insan mutluluğu peşinde olduğunu da kabul ettiğini savunuyor. Öte yandan, Constant, eski siyasi katılım ve egemenlik teorilerini, bireysel hakların ve kişisel çıkarların peşinde olmanın çok önemli olduğunu iddia ederek modası geçmiş olarak reddetmektedir. Constant, demagojik bir hükümetin yönetimi altında adaleti ortadan kaldırma riskiyle birlikte, daha yüksek bir uyumluluk riskiyle karşı karşıya kaldığında, Platon, Polis'in kişiye hiyerarşik önceliğini zorunlu kılmakla birlikte bireyin kendini yerine getirmesini gözeterek , politik temeli göz ardı etmeden.

Anahtar Kelimeler: