Görüntüleme
84
İndirme
24
Sesli Dinleme
2
Bu makalede Arapların, acemle (Arap olmayan halkla) bir arada yaşamaya başlamalarıyla birlikte toplumda ortaya çıkan ve zamanla yaygınlaşan dil hatalarının (lahn’ın) Arap dili alanında yürütülen çalışmalar üzerindeki etkisi incelenmektedir. Günlük konuşmalarda ve özellikle Kur’ân tilâvetinde yapılan dilsel hatalar, ilim adamlarını dilin doğru kullanımını sağlamak amacıyla birtakım tedbirler almaya sevk etmiştir. Bu önlemlerin arasında Arap yazısının geliştirilmesine yönelik atılan adımlar ve gramer kurallarını tespit etmek üzere yürütülen çalışmalar bulunmaktadır. Ayrıca dil kullanımına dair hataların şehirlerde yaygınlaşması, sahih dil malzemesini tespit etmeye yönelik çabaları da etkilemiştir. Dilciler, dilin orijinal şeklinin korunduğu bedevîlerin yaşadığı kabilelere müracaat etmişlerdir. Söz konusu faaliyetlerin gerçekleştirilmesinde lahn bir sebep olmakla birlikte, bahsedilen dil çalışmalarının temel amacının lahn’ı önlemek olmadığı bunun yerine nihaî gayenin Kur’ân dili olan Arapça’nın kayıt altına alınması olduğu gözlemlenmektedir. Öte yandan Arap edebiyatında lahn’ı konu edinen müstakil eserler yazımında ise dil kullanımında yapılan hatalara doğrudan dikkat çekmek ve bu konuda toplumda farkındalık oluşturmak gibi bir amaç taşındığı görülmektedir.
This article examines the influence of language errors that arise in society and spread over time as the Arabs begin to live together (with the non-Arab people) on the work in the field of Arabic. The language errors made in daily speeches and especially in the Qur’an text have encouraged the scientists to take a number of measures to ensure the correct use of the language. These measures include the steps taken towards the development of Arabic writing and the work carried out to identify the grammatical rules. The spread of errors in language use in cities has also influenced the efforts to identify the true language material. The speakers have spoken to the tribes in which the original form of the language is preserved by the Bedevites. The main objective of the referred language studies is not to prevent the referred language, but instead to record the Arabic, which is the Qur’an language. On the other hand, in the Arab literature, the writing of special works on the subject of the lawn, it appears to have a purpose like direct attention to the errors made in the use of the language and creating awareness about this in the society.
In this article the effect is examined of solecisms (Lahn) that appears in the society by together living of Arabians and non-Arabians and pervades in time, on studies made in the field of Arabic language. The mistakes which are seen in daily speakings especially while reading the Qur’an, impelled scholars to study for the purpose of providing the correct usage of the language. These actions can be lined up as taking steps aimed at improving the Arabic writing, determination of grammar rules. In addition, the widespread of solecisms in cities has also affected the activities aimed at identifying the authentic language material. The linguists applied to the tribes where the Bedouin lived, where the original form of the language was preserved. Although solecism was a reason for these actions, the final cause of these studies was to chain the Arabic language, the language of the Qur’an. Besides the actions being talked of, aims like pointing to solecisms and creating disparity by writing separate works subjecting solecism in the Arabic Literature had also a strong influence on the society.
Alan : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
