Görüntüleme
30
İndirme
1
Estetik beğenilerin ve edebî zevklerin, her millete ve her döneme göre değişiklik arz ettiği bilinen bir gerçektir. Bu gerçekten hareketle Arap dili ve edebiyatının en eski aşaması sayılan ve “Cahiliye Dönemi” olarak adlandırılan zaman diliminde yaşamış insanların da kendilerine özgü bir edebiyat anlayışları ve estetik beğenileri bulunmaktadır. Dönemin edipleri bu anlayış ve beğeni kültürü çerçevesinde şiirler ve hutbeler söylemiş ve bu edebi ürünler yazılı kültürün yaygın olmadığı o dönemde insanlar tarafından dilden dile aktarılarak günümüze kadar gelmiştir. Kur’an-ı Kerim’in nazil olduğu süreçte yaşayan ve onun mesajına muhatap olan insanlar, Cahiliye Dönemi’nin sözü edilen edebî ve estetik değerleri ile şekillenmiş ve bu değerleri içselleştirmiş bireylerdir. Dolayısıyla belirli bir kitlenin aklına ve gönlüne hitap etmek isteyen ve özellikle de o kitleyi dönüştürmeyi hedefleyen bir metnin o kitlenin geçmişten gelen edebî ve estetik değerlerini görmezden gelmesi düşünülemez. Aksi takdirde hedef kitle üzerindeki etkisi sınırlı olacaktır. Bu durum, güzel bir içeriğin hoşa gitmeyen bir üslupla sunulması gibi bir duruma yol açacağı açıktır. İşte Kur’an-ı Kerim de mesajını bu ilke uyarınca o dönemin dil ve üslup özellikleri üzerine bina etmiş olması yadırganacak bir durum değildir. Makalede öncelikle genel olarak Cahiliye döneminin dil ve üslup özellikleri belirlenmiş ardından da bu özelliklerin erken dönem Kur’an sûrelerindeki izleri sürülmüştür.
It is a well-known fact that aesthetic pleasures and literary pleasures are changing to each nation and every era. This is the oldest phase of Arabic language and literature, and the people who have lived in the time period called the "Age of ignorance" also have a unique literary understanding and aesthetic favourites. The periodists have spoken poems and hobbies in the framework of this culture of understanding and pleasure, and these literary products have come to the present day by translating from language to language by people in that time that the written culture is not widespread. The people who live in the process in which the Qur’an was revealed and who are interacting with his message, are individuals that have been shaped with the literary and aesthetic values mentioned in the ignorance period and have internalized these values. Therefore, it is unlikely that a text that wants to address the mind and mind of a particular audience, and in particular a text that aims to transform that audience, ignores the literary and aesthetic values of that audience from the past. Otherwise, the impact on the target mass will be limited. It is clear that this will lead to a situation as if a good content is presented with an unpleasant style. The Qur’an is not the Qur’an, but the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an. In the article first generally identified the language and spelling characteristics of the period of ignorance and then the traces of these characteristics were traced in the early period of the Qur’an.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
