Abstract:

Haçlı Seferleri, Avrupa’nın Orta Çağ’daki en büyük dini hareketlerinden biridir. XIII. yüzyılın sonuna doğru, ilk haçlı seferinin (1096) üzerinden neredeyse iki yüzyıl geçmiş olmasına rağmen haçlı hareketi fikri ve arzusu hâlâ canlı bir konu olarak gündemdedir. Bu yüzyıl, özellikle 18 Mayıs 1291 tarihinde Akkâ şehrinin Memlûk Devleti tarafından fethi sonrasında, Haçlı hareketinin yeniden canlanma ve yeni bir yaklaşıma ihtiyaç duyduğu bir dönem olarak kendini göstermektedir. Çalışmada XIII. yüzyıl sonu ve XIV. yüzyıl başındaki Haçlı algısı hakkında farklı yazarların bakış açılarına ve bu görüşlerin farklı teorisyenler tarafından nasıl yorumlandığına odaklanılacak olup, Haçlı teorisyenlerinin Doğu Akdeniz'deki taktiksel fikirleri incelenecek, yenilikçi stratejik yaklaşımlarını ve bu yaklaşımların dönemin hem politik hem de ekonomik dinamikleriyle nasıl ilişkilendiği analiz edilecektir. Çalışmada, Fidentius, Haytonus, Pierre Dubois, Marino Sanudo gibi siyasi teori üreten düşünürlerle birlikte, Ramon Llull, Guillelmus Adae ve Brocardus'un misyonerlik konusundaki teorilerini ele alan Latince ve Eski Fransızca kaynaklardan sıkça yararlanılmıştır. Kullanılan kaynaklar, birincil kaynaklardır. Bibliyografyadan da anlaşılacağı üzere, teorisyenlerin haçlı seferi fikirlerine ilişkin eski anlatılar modern araştırma ve çalışmalarla zenginleştirilmiştir

Keywords: