Abstract:

Türkiye Cumhuriyeti’nde polis teşkilatı Millî Mücadele döneminde varlık kazanmış olsa da polisin, esas itibariyle, 1932 ile 1937 yılları arasında yapılan kanunî düzenlemelerle kurulduğunu söylemek mümkündür. 1920’li yıllardaki polis teşkilatı Osmanlı döneminden tevarüs eden mevzuat ve personelle görev yapmıştır. Ayrıca mevzubahis dönemde teşkilatın kurumsallaşma süreci sadece merkez teşkilatıyla sınırlı kalmış ve vilayet teşkilatları bu dönemde yeterli düzeyde gelişememiştir. Buna karşın 1930’lu yıllarda polisin teşkilat yapısının güçlendiği ve faaliyet sahasının genişlediği bir süreç yaşanmıştır. Bu dönemdeki polisin mevcut durumunu anlamak için “polisin teşkilat yapısı ile beşerî kaynağının ne olduğu”, “siyasal iktidarın polisi hangi amaçları gerçekleştirmek için güçlendirdiği” ve “polisin kendisine yüklenen bu amaçları ne ölçüde benimsediği” meselelerini incelemek önem taşımaktadır. Bu çalışmada ise, bu üç meseleden ilkini teşkil eden, erken Cumhuriyet dönemindeki polis teşkilatının 1920-1931 ve 1932-1938 yılları arasındaki teşkilat yapısının ve beşerî kaynağının ayrı ve mukayeseli biçimde incelemesi yapılmıştır.

Keywords: