Özet:

Amaç: Çalışmanın amacı femur üst uç kırığı olan yaşlı hastaların genel durumlarının büyük cerrahiye izin vermediği durumlarda kullanılan Modüler Aksiyel Fiksatör’ün biyomekanik özelliklerinin belirlenmesi ve çıkan sonuçlara göre yapılacak değişiklikler ile stabilizasyonunun artırılması ve standardizasyonunun sağlanmasıdır.Gereç ve Yöntemler: Bu amaçla birinci aşaması sonlu eleman analizi, ikinci aşaması laboratuvar çalışması olmak üzere iki aşamalı çalışma planlandı. Sonlu eleman analizinde, eksternal fiksatörlerde stabiliteyi etkileyen faktörler göz önüne alınarak Modüler Aksiyel Fiksatör’ün 14 değişik konfigürasyonu ve Orthofix üzerinde çalışıldı. Laboratuvar ortamında ise sanal ortamda elde edilen verilere göre Modüler Aksiyel Fiksatör’ün 4 farklı konfigürasyonu ve Orthofix üzerinde aksiyel yükleme yapılarak modellerin stabiliteleri, yük taşıma kapasiteleri, kırık hattına etkiyen yük miktarları ve rijiditeleri değerlendirildi.Bulgular: Elde edilen verilerin değerlendirilmesi; femur üst uç kırıklarında kullanılan eksternal fiksasyonun, biyomekanik açıdan alternatif bir tedavi şeklinden çok standart bir tedavi şekli olarak kullanılabileceğini ve mevcut sistemler üzerinde yapılacak modifikasyonlar ile anstabil kırıklarda da güvenilir bir yöntem olabileceğini ortaya koymaktadır.Sonuç: Normal kemikteki streslerle karşılaştırıldığında femur üst ucuna eksternal fiksatör uygulanması, fizyolojik yük dağılımını bozmaksızın femur boyunca oluşan stresleri, yükün önemli bir bölümünü distale aktararak azaltmaktadır. Yine fonksiyonel çivi boyunun kısaltılması, bar uzunluğunun azaltılması, her fragmanda daha fazla çivi bulundurulması ve distal çivilerin kırık hattına yakın yerleştirilmesi hem stresleri azaltmakta hem de stabiliteyi artırmaktadır

Anahtar Kelimeler: