Views
52
Downloands
22
Audio Listening
1
Oğuz Atay Cumhuriyet döneminin önde gelen roman, hikâye ve oyun yazarıdır. Modernizmden postmodernizme kadar uzanan yeni roman anlayışının öncülerindendir. Eserlerinde seçtiği kişiler, konular, mekânlar ve zamansal boşluk ifadeleri onun bireylerin psikolojik açıdan düştükleri durumu göstermektedir. Oğuz Atay romanlarında ve hikâyelerinde görünenin arkasında bir gerçeklik olduğunu sezdirmiş ve bunu gerek kullandığı mekânlarla gerekse kahramanların ruh tahlilleriyle vermiştir. Bir tutunamama ve soyutlanma barındıran eserlerinde yazar ironiyi kullanmıştır. Eserlerde ironi çatışma, çelişki ve kabullenememe olarak kendini gösterir. Gerçek ve hayalin, iyi ve kötünün çatışması, bu durumdan da kahramanların ruhsal açıdan etkilenmesi, hikâye ve romanlarda seçilen mekânlarla ilintilidir. İroninin yanında eserlerde ince alay ve hiciv unsurlarına da başvurulmuştur. Toplumdaki yabancılaşmayı kabul edemeyen kahramanın zaman zaman intihara kalkışması da bir kaçış olarak değerlendirilmiştir. Buradaki kaçış insanın kendi beninden doğaya sığınması ya da tam tersi olarak doğadan kendi benine sarılması şeklinde görülür. Bu eserde kahramanlar genel olarak alışılmış kalıpların dışındadır, kabullenilmiş yaşayışın dışında, kimliğini kaybeden, arayış içinde, dengesiz ve en sonunda toplumdan uzaklaşan birer figür olarak verilmiştir. İroninin temsilcilerinden olan Oğuz Atay ironi ile gidişatın dışına çıkarak, metinde aykırılıklar yaparak dikkat çekmiş olur. Yazar kullandığı mekân tasvirlerinde genelde hayattan uzakta, kendi bireyselliğini yaşayabilen insanın bulunduğu alanları ele almıştır. Bu mekânlar aynı zamanda izole olan hayatların birer sembol ve metafor olarak ifade edilmesidir.
His son is the leading novelist, story writer and playwriter of the Republic of Atay. It is one of the pioneers of the new concept of novel, ranging from modernism to postmodernism. The people he chooses in his works, the topics, the spaces, and the expressions of time-space indicate the state of his individuals fell psychically. His son Atay realized that there is a reality behind what appears in his novels and stories, and he gave it with the places he needed to use, if necessary, with the spirit of the heroes. The writer used irony in his works containing a holding and isolation. In works, irony manifests itself as conflict, contradiction and unacceptance. The struggle between reality and dream, good and evil, from this situation the spiritual influence of the heroes is related to the places chosen in stories and novels. In addition to it, it has also been used in the works of ironic and subtle jokes and hiciv elements. The attempt to suicide of a hero who is unable to accept the alienation in society is also considered a flight. The escape here is seen in the form of a refuge of man from his own self to nature, or, on the contrary, an embrace from nature to his own self. In this work, the heroes are generally out of the usual patterns, out of the accepted life, they are given as a figure that loses its identity, is in search, unbalanced and ultimately leaves away from society. The Ironian Son of Atay, who is a representative of the Ironian Son of Atay, is out of the way, making contradictions in the text, attracted attention. In his paintings of the place he used, he often addressed the areas where a person can live his own individuality, far from life. These spaces are also expressed as a symbol and a metafor of isolated lives.
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
