Görüntüleme
87
İndirme
6
Oğuz Atay’ın 1972 yılında kaleme aldığı Tutunamayanlar adlı romanı Türk aydınının kimlik arayışını ve bu arayışın toplum ile etkileşimini anlatır. Atay’ın eserinde 1960’lı yılların başında orta sınıfın, gelenek ile çağdaşlaşma arasında sıkışmışlığının ruh hali öyküleştirilir. Romanın ana karakteri Turgut Özben ve onun arkadaşı Selim Işık Türk aydınları olarak gelenek ile modernite arasında sıkışıp kaldıkları için topluma, kendilerine ve yaşadıkları döneme yabancılaşmışlardır. Metinde Turgut ve Selim’in “tutunamayan” olarak tanımlanması onların toplumdan soyutlanmalarını vurgulamaktadır. Bu karakterlerin topluma ve dış dünyaya yabancılaşmaları toplum-birey çatışmasına dikkat çekmektedir. Atay’ın eserinin İstanbul ve çoğunlukla Ankara’da geçiyor olmasıyla birlikte karakterlerini büyük şehirlerdeki yaşam alanlarına yerleştirmesi bireyin yabancılaşmasını farklı mekânlar üzerinden izlememize zemin hazırlar. Ayrıca, Turgut ve Selim’in mekânlarda kurguladıkları “oyunlar” hayata karşı tahammüllerini arttırma isteklerini ve dış dünyaya ne derecede yabancılaşmış olduklarını gösterirken aynı zamanda dış dünyadan, toplumdan ve aslında bedenlerinin hapsedildikleri “mekânlardan” kaçma isteklerini de gösterir. Bu çalışma romandaki mekân-birey ilişkisine odaklanarak mekânın, topluma yabancılaşmış karakterler ve bedenler üzerindeki etkisini irdelemektedir. Romanda modern toplumdaki mekânların bedenleri hapsetmesi, sınırlandırması ve karakterlerin hareket alanlarını kısıtlaması bireylerin kendilerini gerçekleştirememeleri üzerinde oldukça etkilidir. Bu bağlamda, bu çalışmanın amacı Tutunamayanlar’daki ana karakterlerin, özellikle Turgut’un ve Selim’in, bedenlerinin mekânlara hapsedilmeleri ile toplum-birey ilişkisi üzerindeki karmaşık etkilerini ve onların mekân ile olan etkileşimlerini irdelemektir.
His son Atay's 1972 novel "The Untolds" describes the search for identity of the Turkish light and the interaction of this search with society. In Atay’s work, at the beginning of the 1960s, the mood of the intersection between tradition and modernization of the middle class is narrated. The main character of the novel, Turgut Özben and his friend, Selim Işık, have become alien to society, to themselves and to the period in which they live, because they are stuck between tradition and modernity. In the text, the definition of Turgut and Selim as "untold" emphasizes their exclusion from society. The distinction of these characters to society and to the outside world draws attention to the society-individual conflict. As Atay’s work is in Istanbul and mostly in Ankara, the placement of his characters in the living areas of big cities prepares the ground for us to watch the individualization through different places. Furthermore, the “games” that Turgut and Selim set up in the spaces show their desire to increase their tolerance to life and how aliened they are to the outside world, while also show their desire to escape from the outside world, from the society and, in fact, from the “spaces” where their bodies are imprisoned. This study focuses on the space-individual relationship in the novel and examines the impact of space on society-stranged characters and bodies. In the novel, the capture, limitation of bodies by spaces in modern society and the limitation of the spaces of movement by characters are very effective on the fact that individuals are unable to realize themselves. In this context, the purpose of this study is to examine the complex effects of the main characters in the Impossible, especially Turgut and Selim, of their bodies imprisoned in spaces and on the social-individual relationship and their interactions with the spaces.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
