Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
11
Bu çalışma güvenlik odaklı Soğuk Savaş literatürüne bir alternatif olarak, dönemin uluslararası sosyal politikalarını ve bu yolla Türkiye’nin dönüşen bölgesel konumunu ve misyonunu ele almaktadır. Spesifik olarak, Türkiye’nin önce Yakın Doğu daha sonra Orta Doğu olarak adlandırılan açık uçlu siyasi coğrafyada, Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) aracılığıyla üstlendiği bölgesel rol ve bunun iç siyasi yansımaları incelenmektedir. ILO’nun 1950’lerin başında İstanbul’da kurduğu Yakın ve Orta Doğu Çalışma Enstitüsü (YODÇE), hem Türkiye’de hem de bölgede Soğuk Savaş düzeninin sosyal politika normlarını belirleyen uluslararası bir örgüt olarak mercek altına alınmıştır. Siyasal-örgütsel literatür içinde pek az bilinen bu enstitünün yeni oluşan uluslararası düzen açısından etkin bir siyasi manevra alanı olarak işlev gördüğüne dikkat çekilmektedir. Söz konusu enstitü daha ziyade ideolojik bir araç ve bölgesel bir yumuşak güç unsuru olarak tanımlanmakta, böylelikle Soğuk Savaş sonrası ortaya çıktığı düşünülen yumuşak güç siyasetinin kökenine inilmektedir. Bu bağlamda, Türkiye’nin Soğuk Savaş düzeni içinde sosyal politika üzerinden işlevselleştirilen yumuşak güç siyasetinin hem aracı hem de alanı haline geldiği tespit edilmektedir. Yöntemsel anlamda, siyasi tarihin verilerinden hareket eden ve yorumsamacı bir yaklaşımla diplomasinin satır aralarını okuyan bu çalışma, aynı zamanda “yumuşak güç” kavramının kökenine ilişkin uluslararası literatürde yeni bir tartışma başlatmayı hedeflemektedir.
This study, as an alternative to security-focused Cold War literature, deals with the international social policies of the period and the regional position and mission of Turkey that is thus transformed. Specifically, the regional role that Turkey takes through the International Labour Organization (ILO) in the open-end political geography, first called the Middle East and then the Middle East, and its internal political reflections are examined. The Institute of Near and Middle East Work (YODÇE), established by the ILO in Istanbul in the early 1950s, has been recognized as an international organization that defines the social policy standards of the Cold War system in both Turkey and the region. It is noted that in political-organic literature this institute, which is very little known, serves as an effective political maneuver field in terms of the newly formed international order. The institute is defined rather as an ideological tool and a regional soft power element, thus descending to the root of the soft power policy that is believed to arise after the Cold War. In this context, it is established that the soft power policy operated through social policy within the Cold War system of Turkey has become both the instrument and the field. In the methodological sense, this study, moving from the data of political history and reading the lines of diplomacy with an interpretative approach, also aims to trigger a new debate in international literature on the origin of the concept of "small power".
As an alternative to the security centered Cold War literature, this study tackles with the international social policies of the period and in this way, it discusses the changing regional position and mission of Turkey. Specifically, the regional role assumed by Turkey through the agency of the International Labor Organization (ILO) in an open-ended political geography first named as Near East and then Middle East, is investigated in-depth. The Labor Institute for Near and Middle East that was established in İstanbul by the ILO at the beginning of 1950s is examined closely, as an international organization determining the social policy norms of the Cold War order both in Turkey and in the above-mentioned region. It is indicated that this Institute, which is very little known in the political-organizational literature, functioned as an influential political maneuvering space. The mentioned institute is defined rather as a regional soft power element. Thus, the study retraces soft power politics, which is generally taken so far as a post-Cold War phenomenon. In this context, it is ascertained that Turkey became both the space and instrument of the soft power politics put in operation through social policies in the Cold War order. Methodologically, relying on the inputs of political history and reading the line spaces of diplomacy with an interpretive approach, this study aims at elaborating the notion of soft power in international relations literature.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
