Görüntüleme
21
Bu çalışmada Enrique Granados’un solo piyano için bestelediği İspanyol Dansı No. 5’in farklı çalgısal ve stilistik yaklaşımlarla yapılmış uyarlamaları karşılaştırılarak incelenmiştir. Andaluza veya Playera olarak da bilinen eser, klasik gitar repertuvarında en çok transkripsiyonu yapılan ve çalınan eserlerdendir. Andaluza’nın solo gitarın dışında duo gitar, keman-piyano, çello-piyano ve orkestra için düzenlemeleri birçok önde gelen besteci ve virtüöz tarafından yapılmıştır. Taramalar sonucunda, analizlerde kullanılmak üzere gitarda dönemsel ve stilistik açıdan farklı bakış açılarına sahip Miguel Llobet ve David Russell’ın gerçekleştirdiği uyarlamalar seçilmiştir. Seçilmiş diğer uyarlama ise Fritz Kreisler’e ait keman-piyano uyarlamasıdır. Analizlerin gerçekleştirilebilmesi için Granados’un ve Andaluza eserinin stilistik özellikleri, gitar transkripsiyonlarını gerçekleştiren Llobet ve Russell’ın yaklaşımları, son olarak ise Kreisler’in stilistik özellikleri incelenmiş ve sonucunda altı madde ile karşılaştırmalı olarak sınıflandırılmıştır. Yapılan karşılaştırmalar bu altı madde perspektifinden nota değişiklikleri, metrik değer farklılıkları, dinamikler, artikülasyonlar gibi ölçütlerle gerçekleştirilmiştir. Llobet’te Romantik anlayışla gerçekleştirdiği uyarlamada, piyano edisyonuna göre daha öznel ve gitaristik bir yaklaşım tespit edilirken Russell’da Modern anlayışı gereği notalara sadık kalındığı ve piyano tınısına yaklaşıldığı görülmüştür. Çalışmada incelenen Kreisler uyarlamasında hem keman hem de piyano partisinde tüm ölçütler açısından çok radikal değişiklikler tespit edilmiştir. Özellikle eklediği virtüözik arpej pasajları, süslemeler ve değiştirdiği cümle bağları gibi artikülasyonlar radikal değişiklikleriyle recomposing (yeniden besteleme) anlayışına bir örnek olmuştur. Böyle bir örneğin gitaristler için eserin transkripsiyonlarında yeni perspektifler açabileceği anlaşılmıştır.
In this study, the Spanish Dance No. was composed by Enrique Granados for solo piano. 5 has been studied by comparing the adaptations made with different play and stylistic approaches. Andaluza or Players It is also known as one of the most transcribed and stolen works in the classical guitar repertoire. Apart from the Andalusian solo guitar, the arrangements for duo guitar, piano, chello-piano and orchestra are made by many leading composers and virtues. As a result of the scans, the adaptations were selected by Miguel Llobet and David Russell with periodic and stylistic different perspectives on the guitar to be used in the analysis. The other chosen adaptation is Fritz Kreisler’s piano adaptation. For analysis, the stylistic characteristics of the work of Granados and Andaluza, the approaches of Llobet and Russell, who performed guitar transcriptions, and finally the stylistic characteristics of Kreisler were studied and therefore classified comparatively with six items. The comparisons made from these six items are made with criteria such as notes changes, metric value differences, dynamics, articulations. In his adaptation with the Romantic concept in Llobet, a more subjective and guitaristic approach is identified than the piano edition, while in Russell, the modern concept shows that he remains faithful to the notes and approaches the piano class. The study found very radical changes in the adaptation of the Circles in both the cement and the piano party in terms of all standards. Specifically, it adds virtuous arpeage passages, decorations and articulations such as the phrase links it changes with radical changes. The recomposing It was an example of his understanding. It is understood that such an example could open new perspectives in the transcriptions of the work for guitarists.
This study comparatively analyzes the adaptations of Enrique Granados’ Spanish Dance No. 5 for solo piano work performed using different instrumental and stylistic approaches. The work, also known as “Andaluza” or “Playera,” is one of the most transcribed and played works in the classical guitar repertoire. Apart from the solo guitar, Andaluza’s arrangements for duo guitar, violin-piano, cello-piano, and orchestra have been made by many outstanding composers and virtuosos. As a result of the reviews, adaptations of the different periodic and stylistic perspectives on the guitar by Miguel Llobet and David Russell were chosen and analyzed. Another adaptation selected to examine is the adaptation for violin-piano by Fritz Kreisler. To carry out the analysis, the stylistic characteristics of Granados and Andaluza, the approaches of the guitar transcriptions performed by Llobet and Russell, as well as Kreisler’s stylistic characteristics, were examined and classified comparatively under six items. The comparisons were made based on the perspectives of these six items, with criteria such as note changes, metric value differences, dynamics, and articulations. The study found that Llobet’s Romantic adaptation has a more subjective and guitaristic approach than the piano edition, while Russell’s Modern adaptation sticks to the notes and approaches of the piano timbre. The study found very radical changes in all criteria in both the violin and piano sections of Kreisler's adaptation. In particular, the virtuosic arpeggio passages, ornaments, and articulations, such as the phrase ties added by Kreisler, are an example of a recomposing approach with its radical changes. It was concluded that such an example could open new perspectives for guitarists in transcribing the work.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
