Görüntüleme
7
Yanmetinler, bir metnin çerçevesini oluşturarak sanat eseri olmasında bütünleyici rol oynayan, okurun metne yönelik algı oluşturmasında önemli bir işleve sahip olan, metnin çevresinde yer alan ve onunla bağlantı kuran ögelerdir. Çeviride ise yanmetin unsurları çeviri esnasında çevirmenin yolculuğuna eşlik eder ve çeviri metinle bütünleşir. Araştırmanın inceleme nesnesi Orhan Pamuk’un çerçeve hikâye tekniğiyle kaleme aldığı Beyaz Kale eseridir. Eser Rusçaya yapılan çevirileri üzerinden yanmetinsellik açısından incelenecektir. Söz konusu inceleme çevremetin unsurları özelinde ele alınacaktır. Çalışmanın amacı Orhan Pamuk’un Rus erek kültürün edebiyat dünyasında Türkçe roman yazarı olarak çevremetin unsurları aracılığıyla edindiği yeri göstermektir. Bu unsurlar betimleyici yöntem kullanılarak ele alınmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda çeviri eser kapaklarında kimi zaman Osmanlı döneminin ön plana çıkarıldığı ve tarihsel zemine odaklanıldığı, kimi zaman ise eserin mistik yönüne değinilerek ikiz- benzer teması ve yazarın hemen hemen her eserinde karşılaştığımız gizem ve esrar vurgusunun kapaklara taşındığı görülmektedir. Çevirmen notlarından ve çevirilerin tümünden yapılan incelemeden yola çıkarak eser özelinde çevirmenlerin genel olarak yabancılaştırma stratejisine başvurduğunu söylemek olasıdır. Her iki çevirmen de Rusça dil normlarını karşılayan bir çeviri ortaya koymuştur. V. B. Fyonova’dan sonra M. Şarov’un eserin yeniden çevirisine ihtiyaç duymasına, iki çevirmen arasındaki kuşak farkı da göz önünde bulundurulduğunda, estetik bir çeviri dilinden sade bir çeviri diline geçiş olması gerekçe olarak gösterilebilir.
Paratexts are the elements that play an integral role in creating the framework of a text and making it a work of art. They have an important function in the perception of the text and are located around and connect with it. In translation, paratext elements accompany the translator’s journey during translation and integrate with the translated text. This study explores the work of Orhan Pamuk, entitled White Castle using the framestory technique. White Castle is examined in terms of paratextuality through its translations into Russian. Peritext elements are specifically discussed. The aim of the study is to observe how Orhan Pamuk is perceived as a Turkish novelist in the literary world of the Russian target culture via peritext elements. The descriptive method has been used to discuss these elements. The findings reveal that the Ottoman period is sometimes highlighted, and the historical background is focused on. Moreover, the mystical aspect of the work is touched upon, and the twin-similar theme and the emphasis on the mystery that we encounter in almost every work of the author are carried to the covers. Based on the translators’ notes and the analysis of both translations, we can deduce that the translators generally apply foreignization in the translation of the work. Both translators produce a translation that adheres to Russian language standards. M. Sharov decided to re-translate the work after V. B. Fyonova’s translation because of the generation gap between the two translators and the transition from an aesthetic translation language to a simple translation language.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
