Abstract:

Buhârî'nin kendi eserine verdiği isim şu şekildedir: el-Câmiu'l-müsnedu's-sahîhu'l-muhtasaru min umûri Rasûlillah (s.a.) ve sünenihî ve eyyâmihî. (Bkz. İbnu's-Salâh, Ebû Amr Osman b. Abdirrahman eş-Şehrezûrî, Ulûmu'l-hadîs, s. 26, thk. Nureddîn Itr, Beyrut 1406/1986; A'zamî, M., İlk Devir Hadis Edebiyatı, s. 276, trc. Hulûsi Yavuz, İstanbul 1993; Sezgin, M. Fuad, Buhârî'nin Kaynakları, s. 208, Ankara 2000.) Kitabına böyle bir ismi vermekle müellif, onda yer alan rivâyetlerin sahih ve müsned olduğunu ilan etmek istemiş olmalıdır. İbnu's-Salâh'ın (ö. 643) kaydettiğine göre Buhârî, kitabına sahih dışında hiçbir rivâyeti dâhil etmediğini, sa- hih olduğu halde uzun olanları da terk ettiğini beyan etmiştir. Bkz. Ulûmu'l-hadîs, s. 19. Bu- nunla birlikte kitabın isminde yer alan muhtasar kelimesi, eserin bütün sahih hadisleri topla- mak gibi bir gayesi olmadığını da açıkça göstermektedir

Keywords: