Görüntüleme
51
İndirme
10
Bu çalışma, bir sanat alanı olarak kurulmasından itibaren, oyunculuğun temel uğraklarını ziyaret ederek oyuncu dramaturgisinin serüvenini tartışmayı hedeflemektedir. Oyuncu dramaturgisi, oyunculuk alanındaki iktidar ilişkilerinin, mücadele ve müzakerelerin izini içinde barındırır. Yönetmenin hegemonyası altında şekillenen oyuncu dramaturgisi, ağırlıklı olarak performans öncesi hazırlık aşamasının temel unsurlarından biridir ve başat anlamı ayrıcalıklı kılmak için anlam üzerinde gerçekleşen mücadeleye/müzakereye işaret eder. Bu alandaki mücadele, yönetmenin otoritesini ihlal eden oyuncunun özgürleşmesi lehinde sürmektedir. Bu çalışma diğer yandan, gerek oyunculuğun gerekse oyuncu dramaturgisinin, kesintisiz bir biçimde karakter yaratma pratiği değil, her halükarda (tartışılan bütün yaklaşım ve metotlarda olduğu gibi) parça bütün diyalektiğiyle şekillenen bir parçalara ayırma, seçme, düzenleme ve kurgu pratiği olduğunu ileri sürmektedir. David Mamet’in önerdiği güzergah, kurguyu oyunculukta/oyuncu dramaturgisinde doğrudan bir yöntem olarak kullanırken, oyuncuya tanıdığı özerklikle, yönetmen merkezli paradigmanın sınırına gelindiğini de ortaya koyar.
This work, since its establishment as an art field, aims to discuss the influence of acting dramaturgy by visiting the main objectives of acting. The actor's drama is a trace of power relations, struggles and negotiations in the field of acting. The actor drama, formed under the hegemony of the director, is mainly one of the core elements of the pre-performance preparation stage and indicates the struggle/debating on the meaning to make the main meaning privileged. The struggle in this field continues for the liberation of the player who violates the authority of the director. This study, on the other hand, suggests that either acting or acting is not the practice of creating characters in an uninterrupted manner, but the practice of dividing, choosing, arranging, and fiction in parts formed by the whole dialectic of pieces (as in all the approaches and methods discussed). The path proposed by David Mamet shows that the fiction is used as a direct method in play/playing drama, while the authenticity he acknowledges the actor has reached the limit of the director-centered paradigm.
The aim of this study is twofold. Firstly, it attempts to discuss the background and fault lines of actor’s dramaturgy by making rounds its basic moments since acting established as art. Actor’s dramaturgy involves and reflects the power relations, struggles and negotiations of field of acting. Actor’s dramaturgy, as a fundamental component of pre-performance stage, is shaped under the hegemony of director and indicates the struggles over the dominant meaning, beside struggle proceeds in favour of liberation of actor against authority of director. Secondly, it claims that both acting and actor’s dramaturgy that formed in part-whole dialectics is the practice of segmentation, selection, editing and montage. The conceptual tool kit of cinematography is used for discussions on acting and dramaturgy to transgress the margins between theatre and cinema. Mamet’s suggestion on acting/actor’s dramaturgy is about using montage directly and gives autonomy to actors. Indicating the edge of director-based paradigm makes his method important in this context.
Alan : Filoloji; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
