Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
18
İndirme
16
Sesli Dinleme
1
Bu çalışmada “Erkânnâme 1” adıyla yayımlanan; asıl adı “Tasavvuf Risâlesi” olan eserde Kur’ân-ı Kerîm ve Hz. Muhammed tasavvuru incelenmiştir. 17. Yüzyılda yazıldığı ve Erdebil Sûfiyân Süreğine ait olduğu anlaşılan eserin, Bektâşî geleneğe ait olduğu çağrışımı uyandıran bir şekilde Erkânnâme ismiyle yayımlandığı görülmektedir. Eserin farklı adla yayımlanması bazı hatalı değerlendirmelere yol açmıştır. Dolayısıyla sağlıklı değerlendirmeler için kavram ve eserlerin, hangi ekol/gelenek/ocak içerisinde kullanılıp kaleme alındığı gözetilmelidir. Bu durumun Alevî gelenek için de son derece önemli olduğu anlaşılmaktadır. Çünkü Alevî gelenek olarak adlandırılan yapı, geleneksel olarak büyük oranda ana ocak ve alt ocak merkezli ocak sistemine dayanmaktadır. Bu ocaklarda da farklı tasavvufî gelenek mensubiyeti söz konusudur. Bu iki olguya bağlı olarak ocaklar arasında âdâb ve erkân dâhil olmak üzere pek çok farklı anlayış ve uygulama bulunmaktadır. Erdebil Sufiyân/Kızılbaş Süreğine ait âdâb ve erkân kitaplarından birisinde Kur’ân ve Hz. Muhammed’le ilgili kabullerin tespiti, bu süreğin dinî-kültürel durumunun ortaya konulması bakımından önemlidir. Böylelikle bir eserin ya da kavramın mensup olduğu gelenek içerisinde değerlendirilmesinin yanı sıra Sûfiyân (Kızılbaş) Süreğinde Kur’ân ve Hz. Muhammed’le ilgili telakkilerin mahiyetinin ortaya konulması ve alana katkı sunulması amaçlanmıştır. Zira dünyada ve ülkemizde özellikle 1990’lı yıllardaki gelişmeler ve kimlik tartışmaları kapsamında Alevî geleneğin genel olarak iman esasları noktasındaki kabullerinin yanı sıra Kur’ân-ı Kerîm ve Hz. Muhammed (s.a.v.) kabulleri ve tasavvurları hakkında da gelenekte var olan hallerinin haricinde pek çok farklı görüşün ileri sürüldüğüne şahit olunmuştur. Alevî nitelemeli gelenekte de Kur’ân’ın mevcut nüshası kabul edilmekte; başta âyin-i cemler olmak üzere doğumdan cenazeye, sünnetten nikaha, nazardan kurt ağzı bağlamaya kadar dinî sosyo-kültürel pek çok erkân içi ve erkân dışı alanda Kur’ân sûreleri ya da ayetleri okunmaktadır. Alevî gelenekte, icra edilen cem erkânlarında yürütülen hizmetlerde de bir Kur’ân ayetinin okunmasına ilaveten erkânlardaki unsurlar ve uygulamalar başta olmak üzere ikrar/bey‘at (el-Fetih 48/10), silsile (el-Fetih 48/10), musâhiplik (el-Enfâl, 8/72-75), dergâhlar ve cemevi (en-Nûr, 24/36) vb. unsurlar Kur’ân’la bağlantılı bir şekilde anlamlandırılıp delillendirilmektedir. Alevî gelenekte Kur’ân’ın özellikle âdâb ve erkân unsurları anlatılırken delil olarak kullanılması ve ayetlerin tasavvuf geleneğindeki genel tavra uygun bir şekilde işlenmesi Tasavvuf Risâlesi’nde de görülmektedir. Nitekim dört risaleden oluşan eserde tekrarlarla birlikte 20 ayete yer verilmiştir. Alevî gelenekte Hz. Muhammed ile ilgili yer alan anlayış ve kabullerin de -peygamberlik olgusundaki gibi- Müslüman dünyadaki ortak kabullerle aynı çerçevede olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim Alevî nitelemeli geleneğe göre de “gül” ile remz edilen Hz. Muhammed, “Allah’ın habibi/Habîbullâh’tır, nebidir, Allah’ın elçisidir, en son kitabın kendisine indirildiği son peygamberdir ve peygamberlerin sultanıdır. Eserde “Hz. Resûl” ve “Resûlüllah” kelimelerinin de kullanıldığı Hz. Muhammed, Allah’ın Resûlü ve yaratılmışların en hayırlısı olarak kabul edilmiş; Hz. Muhammed’e salavât getirmeye özen gösterilmiş; konular açıklanırken Hz. Peygamber’e atfedilen 16 rivayete yer verilmiştir. Eserde yer verilen rivayetlerin daha çok tasavvuf geleneğinde kullanılan metinler olduğu görülmektedir. Bunun tasavvuf geleneğinde hadis kullanımıyla ilgili genel tavra mütenasip olduğu anlaşılmaktadır. Bu nokta dahi Alevî geleneğe mensup ocak ve grupların tasavvuf geleneği ile birlikte ele alınması gerektiğini açıkça göstermektedir.
In this work, the name "Erkânnâme 1" is published; the original name "Tasavvuf Risâlesi" in the work of the Qur'an is Kerîm and Hz. Muhammad’s plan is examined. 17 . It is written in the century and it is apparent that the work belongs to the Erdebil Sufyan Period, and it is apparent that the call is belonging to the Bektâşî tradition, and it is published in the name of Erkânâme. The publication of the work with different names has led to some erroneous assessments. Therefore, for healthy assessments, the concepts and works should be monitored in which ecol/tradition/clock are used and painted. It is clear that this situation is also extremely important for the Alevian tradition. Because the structure, called the Alevian tradition, is traditionally largely based on the main January and the bottom January-centered January system. There are also different kinds of traditions in this class. There are two kinds of differences between them, and there are two kinds of differences between them, and there are two kinds of differences between them. The Qur’an and the Qur’an in the Qur’an and the Qur’an in the Qur’an and the Qur’an in the Qur’an and the Qur’an in the Qur’an. The identification of the acceptance of Muhammad is important in terms of the demonstration of the religious and cultural status of this period. In this way, a work or concept is considered in the tradition of which it belongs, as well as in the Sufyan (Redbow) Period. It is intended to reveal the nature of the talks related to Muhammad and to contribute to the area. Because in the world and in our country, in particular in the 1990s, in the context of developments and identity discussions, the acceptance of the Alevian tradition in general on the basis of faith, as well as the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an. by Muhammad (s.a.v.) There are many different opinions that have been presented on their acceptance and designs, except for the circumstances that exist in tradition. There are many verses of the Qur’an, which can be found in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an, in the Qur’an and in the Qur’an. There are several different sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts of sorts The Qur’an has been revealed and revealed in the Quran. The Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an. In the four verses of the Qur’an, twenty verses have been repeated. The HZ traditions. It is clear that the understanding and acceptance of Muhammad is in the same framework as the common acceptance in the Muslim world, as in the case of prophecy. In fact, it is a tradition that is called “Rose”. Muhammad said, “He is the messenger of Allah, the Prophet of Allah, the last Prophet to whom the last Book was revealed, and the sultan of the Prophets. in the “Hz. The word “Prophet” and “Prophet” are also used. Muhammad is the Prophet of Allah and the best of all creatures. Muhammad was given the praise to bring the praise to Muhammad; the subject was explained. The 16th edition of the Prophet was awarded. It appears that the rivers in the work are more used in the tasavvuf tradition. It is clear that this is a common attitude in the tasavvuf tradition regarding the use of hadith. This point also clearly shows that the Alevian traditions and groups should be addressed together with the Tasavvuf tradition.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
