Özet:

Mevlânâ'nın Divān-ı Kebīr'de Kendi Şiiri ve Şiir Söylemesine Bakışı Mevlânâ Celâleddîn Muhammed Belhî (Rûmî), büyük Sufi ve mütefekkir, güzel ve heyecan verici şiirler söylemiş ve Mesnevi ve Divān-ı Kebīr olarak şiirsel eserler yaratmıştır. Mesnevi yüce fikirler, mistik ve ahlaki öğretileri içerir. Divān-ı Kebīr, onun iç duygularının tezahürüdür. Mevlânâ’nın şiir divanı coşkun gazeller, rubailer ve tercilerle (terkiblerle) doludur. Bu şiirler sık sık sema ile birleşirdi veya sema sırasında dile dökülürdü. Hatta bazen onun gönül denizinin dalgaları öyle büyük bir sel yaratırdı ki kafiye ve vezin gibi daracık kaplara sığmazdı. Mevlânâ kendi ifadelerine göre şair değildi, şiir söylemeye de merakı yoktu; sadece maşukunun emrini yerine getirmeye çalışırdı ki onu şiir söylemeye çağırırdı. Divān-ı Kebīr’de bazı beyitlere rastlıyoruz ki onlarda Mevlânâ kendi şiiri, şiir söylemesi veDivān’da kullandığı nazım biçimleri ile ilgili yorumlarını dile getirir.Bu görüşlerin incelenmesi Rumioloji bakış açısından önemlidir; bu yüzden bu makale, Mevlânâ'nın şiir söylemesi ve şiirleriyle ilgili konular hakkında Divān-ı Kebīr’deki görüşler ve bakış açıları incelemeye çalışmaktadır

Anahtar Kelimeler: