Abstract:

Seyyid Sıbgatullah Arvâsî, (v. 1870) Türkiye’de özellikle Doğu ve Güneydoğu bölgesinde Nakşbendî-Hâlidîliğin yerleşmesi ve yayılmasında en etkili kişilerden biridir. Hilafeti Seyyid Taha Nehrî’den (v. 1853) alan Arvâsî, şeyhine olan tam teslimiyeti ve muhabbeti ile en önemli halifelerinden olmuştur. Şeyhinin telkini üzere Hizan’a giden Arvâsî buradaki irşad faaliyetleri neticesinde bölgede tanınan bir şeyh olur ve gün geçtikçe müridleri çoğalır. Gayda Tekkesini kurmakla asıl şöhretine ulaşan Arvâsî’nin halifeleri, bölgenin büyük âlimlerinden oluşmaktadır. Arvâsî’nin önde gelen halifeleri Şeyh Abdurrahman Tâğî, (v. 1886) Mevlana Halid Orekî, (v. 1877-8) ve Şeyh Abdurrahman Buhtî (Meczub) olarak bilinmektedir. Ondan sonra tekkeyi çocukları Şeyh Bahaeddin (v. 1870) ile Şeyh Celaleddin (v. 1878) ve diğerleri devam ettirse de bu tekkenin devamını sağlayan ve asıl halefi olarak Norşin Tekkesi’nin kurucusu Şeyh Abdurrahman Tâğî kabul edilmektedir. Bu durum, vefatından sonra saliklerin Şeyh Abdurrahman Tâğî’ye yönelmesinden anlaşılmaktadır.

Keywords: