Özet:

XIX. yüzyıl üç kıtada hüküm sürmekte olan cihan devleti Osmanlı İmparatorluğu için ayrılıkların, parçalanmaların ve yeni oluşumların yüzyılı olacaktır. 1908 yılında II. Meşrutiyet ile tohumları atılan bu ayrılıklar, parçalanmalar ve yeni oluşumlar süreci, 1911-1912 Trablusgarp Savaşı ile Kuzey Afrika’da yeşermekte, 1911-1913 Balkan Savaşları ile Balkanlarda olgunlaşıp, 1914-1918 yılları arasındaki I. Cihan Harbinde ise meyvelerini vermekteydi. Koskoca İmparatorluk bu sürece göğüs germeye kalkışmış ancak çeşitli nedenler ile bunu başaramamıştır. Nihayetinde küllerinden yeniden milli bir devlet kurarak doğan Osmanlı’nın Anadolu coğrafyasındaki bakiyeleri yani Türkler 1919-1923 yılları arasında milli bir mücadeleye girişmiş ve 29 Ekim 1923 yılında Türkiye Cumhuriyeti Devletini kurarak her daim var olabileceklerini ispat etmeyi başarmışlardır. Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşunda Millî Mücadele döneminin çok büyük yeri ve önemi vardır. Yeni Türk devletinin temeli bu dönemde atılmıştır. Bu nedenle Millî Mücadele'nin hangi şartlar altında cereyan ettiği ve kimlere karşı, hangi fedakârlıklarla yapıldığının bilinmesi ve ortaya konulması ehemmiyet taşımaktadır. Son yıllarda bu konuda bir çok monografik ve biyografik çalışma yapılmıştır. Bir bütünü iyi değerlendirebilmek için de bu tür çalışmaların varlığı büyük yarar sağlamaktadır. Bu çalışmanın amacı; bu ispatın yaşandığı sürecin 1919-1920 arası dönemi hakkında, söz konusu tarihleri bilfil canlı olarak yaşamış iki şahsiyetin ki M. Kemal Atatürk’ün Nutuk ve Kazım Karabekir’in ise İstiklal Harbimizin Esasları adlı eserlerindeki söylemlerinin analizleri ışığında dönemin diğer birincil el kaynakları sayılan hatıratları eşliğinde değerlendirmektir.

Anahtar Kelimeler: