Özet:

Whitehead, din anlayışını bütünüyle insanın deneyimleri üzerine temellendirir. Din, canlılığını ve dinamizmini koruyabilmek için bir metafizik arka plana ihtiyaç duyar. Whitehead felsefesi, bir organizma felsefesi olduğu için, bütün tümel hakikatler arasında da organik bir bağın varlığını öngörür. Ya da hakikatin tüm birimleri, tümel hakikatlerin özelliklerini içerirler. Hakikatlerin, temelde birbirlerini nakzetmeyeceğinden hareketle o, dinamik dünyada dinle bilimin karşı karşıya gelmesini bir imkân olarak görür. Ona göre, uyuşmazlıkların gündeme gelmesiyle farklılıklar tolere edilebilir. Bilimin sahip olduğu gelişme ruhuna, dinin de sahip olması gerektiğine dikkat çeker. Dinin ilkeleri her ne kadar ezeli iseler de, bu ilkelerin ifade edilmesi sürekli tekâmüle muhtaçtır.

Anahtar Kelimeler: