Özet:

Amaç: Bu çalışmada 2004-2006 yılları arasında postoperatif dönemde kliniğimize testis tümörü tanısıyla başvuran hastaların retrospektif olarak prognostik faktörleri ve tedavi sonuçlarımızın değerlendirilmesi amaçlandı. Materyal ve Metod: 2004-2006 yılları arasında, Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Radyasyon Onkolojisi Kliniğinde, 6 ay ve üzeri takip edilen 38 hasta değerlendirmeye alınmıştır. Bulgular: 18 hasta (%46,4)seminom, 20 hasta (%53,6)non-seminomdur. Evrelere göre seminom tanılı hastaların 12’si evre I, 6’sı evre II’dir. Nonseminom tanılı hastaların 8’i evre I(%57,1), 5’i evre II(%7,1), 5’i evre III(%35,8) olup 2 hasta extranodal lenfoma tanısıyla takip edilmiştir. Lenfoma tanılı hastaya 6xCHOP ile sistemik kemoterapi yapılmış ve 69 yaşındaki hasta hala takip edilmektedir. Seminom tanılı 13 hastaya paraaortik alan radyoterapisi ortalama 25 Gy Co-60 ile yapılmıştır. Nonseminom tanılı hastalara 3-4 kür BEP ile sistemik kemoterapi uygulanmıştır. Radyoterapi uygulanan hastalarda grade1-2 bulantı kusma, dispepsi dışında yan etki saptanmamıştır. Kemoterapi uygulanan hastaların %20’sinde (3 hasta) ilerleyen kürlerde grade 2 hematolojik toksisite gözlemlenmiştir. Bleomisine bağlı grade 1 pulmoner toksisite 1 hastada saptanmıştır. Genel sağkalım seminom tanılı hastalarda 26,6 ay, median 27 ay; nonseminom tanılı hastalarda 19,2 ay, median 18 ay olarak bulunmuştur. 2 ve 3 yıllık sağkalım oranları seminom tanılı hastalarda %94- %85, nonseminom hastalarında %78- %63 olarak bulunmuştur. Tartışma ve Sonuç: Pür seminomlar lokalize kalmaya eğilimli olup, non-seminomatöz tümörler daha çok hematojen yolla yayılırlar. Seminom tedavisinde erken evrede paraaortik radyoterapi veya takip tercih edilebilir. Nonseminomatöz tümörlerin tedavisinde cisplatin bazlı sistemik kemoterapi uygulanmalıdır. Hastaların tedavi ve takibinde kliğimizin bulguları literatürle örtüşmektedir.

Anahtar Kelimeler: