Özet:

Amaç: Stenotrophomonas maltophilia sağlık hizmetleri ile ilişkili enfeksiyon etkeni olarak yoğun bakımlarda ve immünsüprese hastalarda sıklığı ve önemi gittikçe artan fırsatçı bir patojendir. Hastaların ağırlıklı olarak solunum yolu örneklerinde, kan ve idrarlarında izole edilmektedir. Birçok antibiyotiğe karşı gösterdiği intrensek direnç nedeniyle tedavisi zordur. Bu çalışmada, sekiz yıllık bir dönemde çeşitli klinik örneklerden izole edilen S. maltophilia suşlarının trimetoprim-sulfametoksazol ve levofloksasin direnç oranlarının ve bu oranların yıllara göre değişiminin saptanması amaçlanmıştır. Artan trimetoprimsulfametoksazol direnci nedeniyle yalnızca trimetoprimsulfametoksazol direncinin bildirilmesinin klinik takip ve tedavide yeterli olup olmayacağı tartışılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda, sekiz yıllık süreçte izole edilmiş olan 195 S. maltophilia suşunun dağılımı ve antimikrobiyal duyarlılığı retrospektif olarak incelenmiştir. Suşların tanımlama ve antibiyotik duyarlılıklarına, Vitek2 Compact (BioMérieux, Fransa), Matrix-Assisted Laser Desorption/Ionization time-of-flight, Mass Spectrometry (MALDI TOF MS, Bruker, Almanya) sistemi ve Phoenix (Becton Dickinson, ABD) otomatik cihazları ile bakılmıştır. Bulgular: Suşlar en sık yoğun bakım kliniğinden gönderilen (n=63) solunum yolu örneklerinden (n=25) izole edilmişlerdir. Trimetoprim sulfametoksazol direnci ortalama %4.08 (0-13.58), levofloksasin direnci %11.71 (0-17,39) olarak belirlenmiştir. Levofloksasine orta derecede duyarlı yedi suş saptanmıştır. Sonuç: Yıllar içinde artan direnç göz önüne alındığında, antibiyotik duyarlılığında kısıtlı bildirim yapılması zaten tedavi seçenekleri az olan bir mikroorganizma için klinisyenin işini zorlaştırmaktadır. Bu nedenle suşlar gereğinde daha geniş antibiyotik duyarlılığı çalışılmak üzere saklanmalıdır.

Anahtar Kelimeler: