Birinci Dünya Savaşı sonunda barış antlaşmalarını hazırlama görevi 18 Ocak 1919 tarihinde Paris’te açılan konferansa verilmişti. Konferansa yön veren İtilaf Devletleri büyük bir Ermenistan kurulmasını istiyorlardı. Bu doğrultuda Yüksek Konsey Osmanlı Devleti’nin Şark vilayetlerinin Ermenistan’a bırakılacağını ilan etti. Bu haber üzerine Vilâyât-ı Şarkiye Müslümanları çoğunluk haklarının azınlık ihtiraslarına feda edilmemesi gerektiğini, bunun Wilson Prensiplerine aykırı olduğunu, bu karardan vazgeçilmezse silahlı mücadeleye girişeceklerini çektikleri telgraflarla İtilaf Devletleri’nin temsilcilerine bildirdiler. 1919 yılının Mart ayında çekilmeye başlayan protesto telgrafları Türk Kurtuluş Savaşının hazırlık safhasını oluşturması bakımından tarihi öneme sahiptirler. İlerleyen dönemde İtilaf Devletleri’nin Ermenistan projesine ek olarak bir de Kürdistan kurma tasarıları Vilâyât-ı Şarkiye Müslümanlarını birbirinden koparma amacıyla ortaya atılmıştı. Ancak İngilizlerin himayesinde kurulması düşünülen Kürdistan projesi Kürt halkında karşılık bulamamış, Türk ile Kürt’ü birbirinden ayırmak mümkün olmamıştı. Osmanlı Hükümetleri İtilaf Devletleri’nin emperyalist politikalarına karşı duramamış, Vilâyât-ı Şarkiye halkı kendi kaderlerine terk edilmişlerdi. Vilâyât-ı Şarkiye Müslümanlarının haklı davasını Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğindeki Müdafaa-i Hukuk-i Milliye ve Reddi İlhak cemiyetleri savunmuştur.
At the end of the First World War, the mission of preparing the treaties of peace was given at the conference held in Paris on 18 January 1919. The opposition states that directed the conference wanted a large Armenia to be established. In this direction, the High Council announced that the Song provinces of the Ottoman State would be left to Armenia. On this news, the Muslims of the province of Sharkiye
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|