Özet:

Amaç: Bu çalışma hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin klinik uygulamalarında karşılaştıkları şiddetin boyun eğici davranışlar ve bazı değişkenlerle ilişkisini araştırmak amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Araştırma, bir üniversitenin sağlık yüksekokulu hemşirelik ve ebelik bölümü öğrencileri ile kesitsel olarak 2008– 2009 eğitim öğretim yılının bahar yarıyılında 170 öğrenci ile yapılmıştır. Araştırmada kullanılan soru formu, uygulamalarda ve çalışma ortamında karşılaşılan şiddete ilişkin literatürün taranması ile oluşturulmuştur. Veriler bu amaçla oluşturulan soru formu ve boyun eğici davranışlar ölçeği ile toplanmıştır. Bulgular: Öğrencilerin % 38,8’i klinik uygulamalarında şiddete maruz kaldığını; şiddet görenlerin % 69,6’sı psikolojik şiddet gördüğünü ve % 36’sı hocalarından şiddet gördüğünü belirtmiştir. Öğrencilerin % 25,9’u üniversite eğitimi öncesi şiddet gördüğünü, % 41,8’i annesine babası tarafından şiddet uygulandığını; % 46,4’ü bu şiddet türünün fi ziksel şiddet olduğunu ifade etmiştir. Öğrencilerin Boyun Eğici Davranış Ölçeği puan ortalaması 34.72±8.56 bulunmuştur. Hemşirelik bölümünde eğitim gören öğrencilerin ebelik bölümünde eğitim görenlere göre; Üniversite eğitimi öncesi şiddet görenlerin görmeyenlere göre Boyun Eğici Davranış Ölçeği puanları daha yüksek bulunmuştur. Sonuç: Şiddet bütün toplumlarda görülen toplum sağlığı sorunudur. Sağlık çalışanlarının kendi aralarında var olan şiddet de bu sorunun bir parçasıdır. Öğrencilerin uygulama alanlarında şiddetten kendilerini nasıl koruyacakları yönünde onlara eğitimler verilmelidir

Anahtar Kelimeler: