Özet:

Osmanlı Devleti’nde tarih yazımı oldukça önemliydi. XVII. yüzyıl sonlarına kadar tarihçilik resmî bir devlet görevi olmasa da, devrin tarih yazıcıları olan şehnameciler itibar ve mükâfat görmekteydi. XVIII. yüzyıl başlarından itibaren de tarih yazımı devlet tarafından görevlendirilen tarihçiler tarafından yapılan bir vazife halini almıştır. Kendi dönemlerindeki olayları yazmakla görevli olan ve vakanüvis denilen resmî Osmanlı tarihçileri, tarihçilik görevine getirilirken özenle seçilirlerdi. Vakanüvis olarak görevlendirilecek olanlarda güzel yazı, dil bilgisi, dile hâkimiyet ve bilgiyi aktarabilme kabiliyeti gibi yetenekler aranırdı. Bu çalışmada III. Selim devri vakanüvislerinden, Nizâm-ı Cedîd’in kuruluşu sırasında görev yapan, devrin önemli olayların şahidi olan Halil Nuri Bey’in vakayinamesi olan Nuri Tarihi kıstas alınarak tarihçinin dili ve üslubu incelenecektir. Halil Nuri Bey’in tabiriyle nâmıku’l-hurûf olan vakanüvisin dili izah edilecektir. 

Anahtar Kelimeler: