Özet:

Karınca ‘haşerat’ denilen küçük böcek grubuna giren canlılardan birinin adıdır. Özellikleri bakımından farklı gruplandırılabilen karıncalar genellikle bahar mevsiminde ortaya çıkmaları, dane taşımaları, şekerli şeylere üşüşmeleri gibi belirgin özellikleri ile bilinir. Ayrıca halk arasında da karıncalar hem anlamsal hem de niteliksel olarak çok çeşitli şekillerde yorumlanmış canlılardır. Bu yorumlamalar ve karınca ile ilgili anlam alanları elbette ki yazı türlerinde de yerini almıştır. Klasik Türk şiirinde karınca şairler tarafından birçok farklı manaya gelecek şekilde kullanılmıştır. Bazen olumlu özellikleri ile ön plana çıkan karınca bazen de olumsuz özellikleri ile ön plana çıkmıştır. Kur’an-i Kerim’deki Neml Suresi ve surenin içeriğindeki Hz. Süleyman ile karınca kıssası, karınca ile ilgili halk arasında oluşmuş inanışlar ya da karıncaların kendi yapısal özellikleri gibi birçok farklı açıdan değerlendirilen bu kullanımlar beyitlerdeki yerini almıştır. Biz de bu çalışmamızda karıncanın klasik şiirdeki kullanımlarını tespit edip bunları maddeler halinde gruplandıracağız. Çalışmanın, klasik şiirdeki karınca imgesinin anlam alanlarının tespit edilmesi açısından yararlı olması umulmaktadır.

Anahtar Kelimeler: