Görüntüleme
46
İndirme
1
Sosyal olan, toplum (society) ya da topluluk yaşamıyla ilgili olanın (societal) ötesinde ekonomi, hukuk, politika gibi alanlara indiregenemeyecek, özerk bir alanı ifade eden modern bir olgudur. Sosyal olan ve politika ilişkisine baktığımızda iki temel hat ayırt edebiliriz: Birincisi politikanın özerkliğini vurgular ve sosyal olandan farkını öne çıkarır. İkincisi ise özerklik savının aksine sosyal olan ve siyasal arasındaki dolayım ilişkisine odaklanır. Birinci hattı temsil eden düşünürlerden biri olan Hannah Arendt, sosyal olanı, ne özel alanın ne kamusal alanın kendi varlığını koruyabildiği melez bir alan olarak tanımlar. Ona göre modern toplumlarda politikanın geri çekilişi ve kamusal alanın yitiminin başlıca sorumlusu sosyal olanın yükselişidir. Bu nedenle Arendt, sosyal olanı politikanın karşıtı olarak değerlendirir. İkinci hattaki temel kaynak ise Marx’ın sosyallik çözümlemesinden gelir. Marx’ta sosyallik iki yönlüdür: Hem insan ve doğa ilişkisinin tarihsel özelliklerinden bağımsız düşünülebilecek olan genel bir nitelik hem de modern kapitalist koşullar altında sermaye tarafından yönlendirilen bir olgudur. Bu iki boyutu birlikte düşünmek, sosyal olanın hem nesnel koşullar altındaki olumsuz özelliklerini tespit etmeyi sağlar hem de bunun zorunlu olarak böyle olmadığına dair olumsal bir yaklaşım sunar. Arendt’in sosyal olana odaklanan Marx eleştirisi, onun “fenomenolojik özcü” olarak nitelenen bakışına dayanmaktadır. Fenomenolojik özcülük, Arendt’in, politikanın fenomenal doğasını kanıtlamak isterken insani etkinliklerin her birine kendine has ve diğerleriyle karışmaması gereken bir alan tahsis edişini ifade eder. Nitekim Arendt’in diğer insani etkinlikler içerisinde politikaya özerk bir konum atfetmesi de bu bakışıyla bağlantılıdır. Buradan hareketle Marx’ın sosyal olan kavrayışını da onun yöntemini fenomenolojik açıdan çözümleyen düşünürlerden esinle ele almak mümkündür. Bu düşünürlere göre Marx’ın özellikle Kapital’de benimsediği yöntem, görüngüsel biçimlerdeki özü arayan (eidetic) fenomenolojik bir yöntemdir. Bu yöntem en açık şekilde, Marx’ın emeğin kapitalist sosyallik içinde aldığı biçim olarak tanımladığı soyut emek çözümlemesinde görülebilir. Bu çalışmada iki yaklaşım arasındaki gerilimden yola çıkarak politikanın ve sosyal olanın, karşıtlık veya ikilik olarak kavranmasının neden olduğu kısıtlılıklar irdelenecektir. İnsani etkinliklerin, mevcut toplumda insani gelişimi sakatlayan sosyalliği yıkıcı yönlerinden bağımsız ele alınamayacağı savunulacaktır.
The social is a modern phenomenon that represents an autonomous field that cannot be lowered to areas such as economics, law, politics beyond the social (social) or social (social) life. When we look at the social and political relationship, we can distinguish two fundamental lines: the first emphasizes the autonomy of politics and highlights the difference from the social. The second, on the contrary to the self-determination, focuses on the relationship between social and political. Hannah Arendt, one of the thinkers representing the first line, defines the social as a milestone where neither the private space nor the public space can preserve its own existence. According to him, the retreat of politics and the main responsible for the loss of public space in modern societies is the rise of the social. Therefore, Arendt considers social as an opposition to politics. The main source of the second line comes from Marx’s socialist analysis. In Marx, socialism is two-way: it is a general quality that can be considered independently of the historical characteristics of the human and nature relationship and a phenomenon directed by capital under modern capitalist conditions. Thinking together of these two dimensions allows you to identify the negative characteristics of the social under both objective conditions and offers a positive approach that this is not necessarily so. Arendt’s criticism, which focuses on social issues, is based on his view described as a “fenomenological authoritarian.” The phenomenological authenticity means Arendt’s assignment to each of human activities, while he wants to prove the phenomenal nature of politics, a field that should not be confused with others. In fact, Arendt’s attribution to politics in other human activities is also related to this point of view. From this point of view, it is possible to address Marx’s social understanding with inspiration from the thinkers who analyze his method from a phenomenological point of view. According to these thinkers, the method adopted by Marx in particular in the Capital is a phenomenological (eidetic) method that seeks the essence in visual forms. This method can most clearly be seen in Marx’s abstract labor analysis, which is defined by Marx as the form of labour in the capitalist socialism. In this study, the tension between the two approaches will lead to the limitations caused by the policy and the social, the opposition or the bilateral perception. Human activities will not be handled independently of the destructive aspects of sociality that hinder human development in the present society.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
