Görüntüleme
3
Türkiye 2020-2023 yılları içerisinde iki büyük afetle karşı karşıya kalmıştır. Bu afetlerden birisi Covid-19 pandemisi iken bir diğeri Kahramanmaraş ilinde gerçekleşen ve tüm Türkiye’yi etkileyen depremlerdir. Bu afetler nedeniyle Türkiye’de uygulamalı dersler de olmak üzere tüm dersler belirli bir süre uzaktan eğitim şeklinde yürütülmüştür. Bu durumun üniversite hayatından sonra sağlık personeli olacak kişilerin uygulama becerileri üzerinde olumsuz bir etki oluşturması muhtemeldir. Bu araştırma ile uygulamalı dersleri belirli bir süre uzaktan eğitim şeklinde alan sağlık personeli adaylarının işe hazırbulunuşluk düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda 250 sağlık personeli adayından anket yöntemiyle toplanılan veriler ve 14 sağlık personeli adayıyla gerçekleştirilen görüşmelerden elde edilen veriler analiz edilmiştir. Bu bağlamda araştırmada hem nicel hem de nitel veriler kullanılmıştır ve araştırma karma bir yaklaşıma sahiptir. Yapılan analizler sonucunda katılımcıların işe hazırbulunuşluk düzeylerinin 10 puan üzerinden yaklaşık 7 puan olduğu ancak bazı konularda kendilerini yetersiz hissettikleri belirlenmiştir. Bazı katılımcıların mesleki uygulamalar konusunda özgüvenlerinin olmadığı, meslekleriyle ilgili uygulamaları tam olarak gerçekleştirebilme konusunda endişe duydukları sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca katılımcıların görüşleri doğrultusunda uzaktan eğitimin olumlu ve olumsuz yönlerine değinilmiştir. Araştırmada katılımcıların görüşleri de dikkate alınarak işe yeni başlayacak sağlık personelinin işe hazırbulunuşluk düzeylerinin artırılabilmesi amacıyla çeşitli öneriler sunulmuştur.
Turkey has faced two major disasters in the 2020-2023 period. One of these disasters is the Covid-19 pandemic, while the other is the earthquakes that took place in the province of Kahramanmaraş and affected all of Turkey. Due to these disasters, all courses, including applied courses, were conducted in the form of distance education for a certain period of time. This situation is likely to have a negative impact on the practical skills of those who would become health personnel after university life. With the study, it is aimed to determine the work readiness levels of health personnel candidates who took practical courses in the form of distance education for a certain period of time. For this purpose, data collected from 250 health personnel candidates by questionnaire method and data obtained from interviews with 14 health personnel candidates are analysed. In this context, both quantitative and qualitative data are used in the study and the study has a mixed approach. As a result of the analyses made, it is determined that the work readiness level of the participants is approximately 7 points out of 10 points, but they felt inadequate in some subjects. It is concluded that some participants do not have self-confidence about professional practices, and they are worried about performing their professional practices fully. In addition, in line with the opinions of the participants, the positive and negative aspects of distance education are mentioned. In the study, taking into account the opinions of the participants, various recommendations are presented in order to increase the readiness level of the health personnel who would start to work.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
