Özet:

Geleneksel toplumdan modern sanayi toplumuna geçişte yaşanan toplumsal krizleri çözümlemek amacıyla XIX. yüzyılda Batı’da ortaya çıkan sosyoloji, toplumun dinamiklerini normlar, değerler, toplumsal ilişkiler, dinî inançlar, bireyin toplum içindeki rolü ve konumu gibi konular etrafında anlamaya çalışır. Toplumu aynı çerçevede değerlendirip kurguladığı romanlarda bu dinamikleri yorumlayan edebiyat, ilişkiler ve değerler ağı içinde gözlemlediği insanlardan seçtiği başat tiplerle dönemin sorunlarını incelerken, sosyolojiye veri sağlamaktadır. Sosyolojinin araştırma alanı olan aile yapısı akrabalık bağları, komşuluklar, kentler ve köyler gibi tüm yaşamı saran kurumsallaşmış insan ilişkileri, sosyologlar onları anlamlandırmadan önce failleri tarafından isimlendirilmiş ve sağduyu ile yapılandırılmıştır. Aynı olguyu imgelem yoluyla yaşadığı tarihi süreç ve yapıyla ilişkilendiren bir sosyolog ile edebiyatçı arasındaki fark edebiyatçı olguyu sağduyu ile yorumlarken sosyoloğun evrensel kuramlar içinde sosyolojik boyutunu anlamlandırmasından ibarettir. Bir edebiyatçı hayata tuttuğu projeksiyonla sıradan bir olayı nedensonuç bağlamında hikâyeleştirirken bir sosyolog aynı sıradanlığı sorunsallaştırmaktadır. Bir edebî eseri toplumsal zeminden hareketle anlama amacı güden sosyolojik eleştiriyi, tersten okumayla, toplumu ürettiği edebi eserler yoluyla anlama hedefi gütme, edebiyat ve sosyolojinin iç içe geçmiş disiplinler olduğunu pekiştirmektedir. Engels’in, Fransız tarihinin adresi olarak Balzac’ın romanlarını göstermesinden, doğuşundan itibaren Türk edebiyatında roman konularının dönemin sorunsalına göre değişmesine, Mısır edebiyatında gerçekçi romanların toplumsal değişime ayna tutmasına kadar pek çok örnek, edebiyatın sosyolojiye veri sağlamadaki başarısına işaret etmektedir. Bu çalışmanın hedefi,iki disiplin arasındaki ilişkiye işaretle, roman okumalarının sosyoloji alanındaki önemine vurgu yapmaktır.

Anahtar Kelimeler: