Özet:

Kentlerin küçük bir modeli olan mahalleler, insanların kimi zaman kapı önlerinde, kimi zaman sokakta, kimi zaman da mahallenin parkında gün içerisinde çoğu kez yüz yüze görüştükleri ve paylaşımın yüksek olduğu yerlerdir. Covid-19 salgının başlamasıyla, sosyalleşme mekânları kısıtlanmış, iletişim balkondan balkona, apartman girişinde veya karşılaştıkları kaldırımda sürdürmeye çalışan insanların sosyal ilişkileri neredeyse kopma noktasına gelmiştir. Çalışma; Covid- 19 etkisiyle birlikte, sosyalleşmenin mahalle ölçeğinde, yakın kentsel çevreyle sınırlı olduğundan yola çıkarak, ortak açık kamusal mekânların sosyalleşmeyi destekleyebileceği düşüncesiyle, ara mekânlarda geçici yapıların kullanımına odaklanmaktadır. Geçici yapılar, belli bir süre ihtiyaç için kullanılan, ihtiyacın ortadan kalkmasından bir sonra sökülen ve ya kaldırılan yapılardır. Bu kapsamda çalışmanın hedefi, ara mekânlarda inşa edilen geçici yapıların bulunduğu ortama kolay adaptasyonuyla, pandemi sürecinde mahallede yaşayan insanların iletişimini güçlendirmek amacıyla potansiyelini değerlendirmektir. Çalışmanın materyali, ara mekânlara uygulanmış geçici yapılardır. Günümüzde kamusal alanlarda etkinliğini artıran ve sayıca çoğalan geçici yapıların son 10 yılda uygulanmış örnekleri incelenmiştir. Değerlendirmede geçici yapıların kullanım amacı, sosyalleşmeye ve alanın estetik değerine katkısının yanında, ara mekândaki durumu, komşu yapıyla ilişkisi, biçim, karakteri, işlevi, strüktürü ve malzemesi gibi unsurları ele alınmıştır. Çalışmanın sonuçlarına dayanarak geçici yapıların farklı kullanımlara adapte oluşu, taşınabilir ve gerektiğinde kullanılabilir olması, sosyal sürdürülebilirliği desteklediği, bu karakteriyle gelecekte bu tür yapılara ihtiyacın artacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: