Citation Number
5
Views
11
Doğu’ya Bakış politikası İran’ın, Batı ile yüzleşmek için Doğu ülkeleriyle ilişkilerini güçlendirmesini hedefleyen bir dış politika vizyonudur. İlk kez Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinejad Dönemi’nde İran’ın maruz kaldığı yaptırım ve izolasyonu kırmak amacıyla uygulanmaya başlanmıştır. Ancak Hasan Ruhani’nin 2013 yılında cumhurbaşkanlığı görevine gelmesiyle birlikte izlediği Batı ile yapıcı angajman politikası kapsamında Doğu’ya Bakış politikasının Batı’yı dengeleme yönü ön plana çıkmıştır. ABD Başkanı Donald Trump’ın Mayıs 2018’de Kapsamlı Ortak Eylem Planı’ndan (KOEP, Nükleer Anlaşma) çekilerek İran’a karşı sert yaptırımlar uygulamasına istinaden İran dış politikasının yönü bir kez daha Doğu’ya dönmüştür. İran’da daha çok muhafazakâr cephe tarafından desteklenen Doğu’ya Bakış politikasının, İbrahim Reisi’nin Cumhurbaşkanı olmasıyla birlikte yeniden İran dış politikasında öne çıktığı görülmüştür. Ancak Reisi hükûmetinin uyguladığı şekliyle Doğu’ya Bakış politikası, çeşitli kısıtlama ve çıkmazlarla karşı karşıyadır. Bu makalenin amacı, söz konusu politikayı dış politika analizi modelleri arasında yeri olan sınırlı rasyonellik modeli perspektifinden değerlendirmek ve bu politikanın esasen mutlak bir rasyonel tercih olmadığını, dış politika karar alıcılarının sınırlı alternatifler arasından en uygun olanını seçmesiyle oluşan zorunlu ve kısıtlı bir tercih olduğunu ortaya koymaktır.
The View to the East policy is a foreign policy vision aimed at strengthening Iran’s relations with its Eastern countries to face the West. For the first time in the President Mahmoud Ahmadinejad period, it was initiated with the aim of breaking the sanctions and isolation that Iran was exposed. But in the framework of the constructive engagement policy with the West, which Hasan Ruhani followed with his arrival as president in 2013, the orientation of the East View policy to balance the West came to the forefront. U.S. President Donald Trump's withdrawal from the Comprehensive Joint Action Plan (KOEP, Nuclear Agreement) in May 2018, with regard to the application of severe sanctions against Iran, the direction of Iran's foreign policy has once again turned to the East. It has been seen that the Eastern Vision policy, which is supported by the more conservative front in Iran, has again emerged in Iran’s foreign policy with Ibrahim Reisi as president. But the way the Reisi government applies, the View to the East policy is faced with various restrictions and disagreements. The objective of this article is to evaluate the policy in question from the perspective of the limited rationality model, which is located among the external policy analysis models, and to show that this policy is essentially not an absolute rational preference, but a mandatory and limited preference consisting of choosing the most suitable among the limited alternatives for foreign policy makers.
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
