Görüntüleme
56
İndirme
27
Sesli Dinleme
1
XIV. yüzyılda yarı tercüme yarı telif olarak yazılmış olan Hamza-nâme’nin 72. Cildi, on dokuzuncu yüzyılda istinsah edilmiştir. Altı yüz yıl boyunca süregelen bu eser, Türk dilinin gelişim seyrînin izlenmesi açısından çok büyük bir önem arz etmektedir. Türk dili açısından, diğer eserlerden farklı olarak üç önemli hususiyete sahiptir: cenk alanında yazılmış olması ve müellifinin telifinden altı yüz yıl sonra istinsah edilmesidir. XIV. Yüzyıl Eski Anadolu Türkçesinin henüz standart bir imlaya sahip olamayışı ve ancak İstanbul’un fethinden sonra ölçünlü bir dil olması, o devirde yazılan pek çok eserin Eski Türkçenin özellikleriyle yazılması ve o dönemden özellikler taşımasına sebep olmuştur. Buna ilaveten Hamza-nâme’nin 72. Cildinin Türkiye Türkçesi dil özelliklerinin tamamen standartlaşması esere dil tarihi açısından çok önemli bir hususiyet kazandırmaktadır. Tarih sahasında yazıldığı için, edebiyat ve sanat kaygısı gütmeyen eserin dili sadedir. Tarihî Türk bilim diline tanıklık eden yazma nesir eserlere, genelde ilmi eserlere, özelde ise özellikle sağlık ve tarih alanındaki eserlerin yazımında, istifadenin daha kolay olması için sade ve yalın Türkçeye önem verilmiştir. İlk dönem Eski Anadolu Türkçesi ile yazılmış eserler, tarihî Türk bilim dilinin gelişim seyrinin ve evrelerinin izlenebilmesi bakımından, gerekli, önemli ve zengin söz varlığı ve dil özellikleri barındırmaktadır. Hamzavî’nin anlaşılır bir dil ve sade, akıcı bir üslup ile yazdığı eser, bilim tarihi ve bilim dili açısından önemli bir kaynaktır. Hamzavî’nin ilmi eserini sade bir dil ile yazmaya gayret etmesi, özellikle halk deyişlerine, deyimlere, konuşma diline ve nakillere yer vermesi eseri dil özellikleri bakımından önemli kılmaktadır. Eserde, tüm fiil çekimleri olumlu ve olumsuz tabanlarda yapılmıştır. Fiil çatıları ve fiilimsiler çok yoğun bir biçimde kullanılmıştır. Bu kadar zengin bir söz varlığına sahip bir eser, Türk dilinin tarihî seyri için dikkate değerdir. XIV. yüzyılda yazılmış olan Hamza-nâme’nin 72. Cildinde standart bir imlâ kullanılmamıştır. Dönemin önemli eserlerinde görüldüğü gibi, Hamza-nâme’de de Arap ve Fars dillerinin etkileri oldukça görülmektedir. Arap-Fars imlâ geleneği esere hâkim olsa da, metinde yer yer Türkçe kökenli aynı kelimenin farklı biçimlerde yazıldığı görülmektedir. Bu durum, XIV. yüzyılda ölçünlü Türk dili normlarının henüz tam olgunlaşmamasından kaynaklanmaktadır. Hem Eski Uygur imlâ hem Arap-Fars imlâ geleneğine göre yazılmış bazı kelimelerin ikili yazım şekillerine de tesadüf edilmektedir.
The XIV. Half-translation in the century was written as half-copy by Hamza-Nâme’s 72. The skin was established in the nineteenth century. This work, which lasts for six hundred years, is of great importance for the monitoring of the course of development of the Turkish language. In terms of the Turkish language, it has three important aspects, unlike other works: it is written in the field of cenk and the author of the author is noted six hundred years after the authorship. The XIV. The fact that the Ancient Anadolu Turkish has not yet been able to have a standard design and that it is only a measurable language after the conquest of Istanbul, has caused the many works written in that period to be written with the characteristics of the Ancient Turkish and to carry characteristics from that period. This is the 72nd Hamza-Nâme. The complete standardization of the Turkish language characteristics of the skin gives the work a very important specificity in terms of the language history. Since it is written in the field of history, the language of the work that does not worry about literature and art is simple. Writing works that witness the historical Turkish language of science, usually scientific works, especially in the writing of works in the field of health and history, have been paid attention to the simple and simple Turkish to make it easier to use. The works written in Ancient Anadolu Turkish in the first period contain the necessary, important and rich word existence and language characteristics in terms of the development and stages of the historical Turkish scientific language. Hamzavî's work with a clear language and a simple, smooth style is an important source in terms of scientific history and language. Hamzavî’s effort to write his scientific work in a simple language makes it important, especially in terms of the characteristics of the work, in terms of public speech, speech, speech and translations. In the work, all real screens are made on positive and negative bases. The roofs and roofs are used very intensely. A work with such a wealth of word is worth consideration for the historical course of the Turkish language. The XIV. The 72nd century Hamza-Nâme. There is no standard use on the skin. As seen in the important works of the period, the influences of Arabic and Persian languages are also widely seen in Hamza-Nâme. Although the Arab-Fars imlâ tradition is the rule of the work, it is seen in the text that the same word of Turkish origin is written in different forms. This is the XIV. It is due to the fact that the Turkish language standards measureed in the century are not yet fully mature. Both the ancient Uyghur imla and Arab-Fars imla traditions are also coincidental with the two forms of writing of some words.
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
