Abstract:

Modern toplumlarda dinin, toplumsal yaşam için kuşatıcı semboller üreten bir gerçeklik olduğunu belirtemesek de, huzur veren, güven sağlayan, mana üreten ve bütün bu özellikleriyle modernizmin birtakım sancılarına karşı kalkan vazifesi görmeye devam eden işlevlerinden söz edebiliriz. Sekülerleşme teorilerinin öne sürmüş olduğu gibi din, toplumsal yaşamdan tamamen elini eteğini çekmiş değildir; ancak büyük ölçüde kamusal alandan özel alana indirgenmiştir. “Öznelleşmiş”, “kişisel bir tercih meselesi” haline gelmiş, aynı zamanda “ekonomik bir değer”, “pazarlanabilir bir meta”, “tüketilebilir bir nesne”, “modanın bir konusu” ya da “terapi işlevi gören” dinden söz edebiliriz. Modern ya da postmodern döneme özgü bu türden dinin görünümlerini açıklamak için birtakım teoriler ortaya konmuştur: “Rasyonel seçim teorisi”, “dini çoğulculuk”, “dini mobilizasyon” gibi. Çalışmada genel olarak İslam ve özelde ise Türkiye’deki dini durum ile ilgili göstergeler, “tüketim kültürü” ve “dini mobilizasyon” çerçevesinde değerlendirilecektir.  

Keywords: