Özet:

Kaynağını İslam dini ve tasavvuftan alan tekke şiiri, 13. yüzyılda Anadolu’da kendini göstermeye başlamıştır. 15. yüzyılda tasavvufî düşüncenin yaygınlaşmasıyla birlikte çeşitli tarikatlar çevresinde hızla gelişmiştir. 16. yüzyıl, tekke şiirinin en parlak olduğu dönemdir. Birçok güçlü temsilcinin yetiştiği bu dönemin önemli şairlerinden biri de Abdurrahîm-i Tirsî’dir. 15. yüzyıl sonları ile 16. yüzyıl başları arasında Anadolu’da yaşamış mutasavvıf bir şair olan Abdurrahîm-i Tirsî, Kâdirî tarikatının Eşrefiyye koluna bağlı bir şeyhtir. Şiirlerini divan ve halk şiiri tarzından esinlenerek oluşturmuştur. Şiirlerinde Yunus Emre ve Eşrefoğlu Rûmî etkilerini yer yer hissettiğimiz şair, tasavvufî konularda ve genellikle hece ölçüsü kullanarak şiirler yazdığı için bir tekke şairi olarak kabul edilebilir. Bu çalışmada, Abdurrahîm-i Tirsî’nin hayatı hakkında bilgiler verilecek ve Divan’ından yola çıkılarak edebî kişiliği değerlendirilecektir. Şiirlerinin incelenmesiyle elde edilen verilerin, alanla ilgili araştırma yapacaklara bir yol göstereceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: