Bu çalışmada mentörlük programlarının bir akran ilişki modeli olarak etkililiği ile ilgili bir durum tespiti yapılarak Türk gençleri için neler sunabileceğinin tartışılması ve bir çerçeve sunulması amaçlanmıştır. Ayrıca, gençler için bir sistematik akran ilişki modeli olarak mentörlüğün özellikle risk altındaki ve dezavantajlı konumda olan ergenlerin ihtiyaçlarını karşılama ve sorunlarını çözme konusunda neler sunabileceği tartışılacaktır. Türkiye’de gençliğin mevcut durumuna dair gerçekleştirilen en kapsamlı çalışmalardan birisi olan Türkiye’de Ergen Profili Araştırması (2008, 2013) mentörlük konusunun ne denli önemli olduğunu; sosyal, psikolojik ve akademik ihtiyaçlar doğrultusunda etkili bir mentörlük modeli kullanmanın bu gençlerin toplumsal entegrasyonu için çok kritik öneme sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Nitekim mevcut alanyazında, mentörlüğün tamamen ya da en azından kısmen etkili olduğuna gösteren birçok araştırma mevcuttur (örneğin, deAnda, 2001; DuBois, Holloway, Valentine, ve Cooper, 2002; Grossman ve Tierney, 1998). Söz konusu araştırma sonuçları mentörlük programlarının etkililiğini ölçmek için standardize edilmiş yöntemleri kullanmanın önemini vurgulamaktadır.
This study aims to discuss what mentoring programs can offer to Turkish youth by identifying a situation related to the effectiveness of a partner relationship model and presenting a framework. In addition, as a systematic partner relationship model for young people, it will be discussed what mentoring can offer to meet the needs and solve their problems, especially in the risky and disadvantaged adolescents. The Ergen Profile Research (2008, 2013) in Turkey, one of the most comprehensive studies on the current state of youth in Turkey, reveals how important the subject of mentoring is; the use of an effective mentoring model in accordance with social, psychological and academic needs has a very critical importance for the social integration of these youth. In fact, there are many research in the current field that show that mentoring is fully or at least partially effective (e.g., deAnda, 2001; DuBois, Holloway, Valentine, and Cooper, 2002; Grossman and Tierney, 1998). These research results emphasize the importance of using standardized methods to measure the effectiveness of mentoring programs.
Alan : Eğitim Bilimleri; Hukuk; Sağlık Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|