Özet:

Modern sanatın biçimci arayışları içerisinde soyut dışavurumcu sanatçıların çoğulcu yaklaşımları, soyutun biçim dilinin çeşitlenmesine büyük katkılar sağlamıştır. Soyut sanatın biçim anlayışının gelişim evrelerinde ortaya çıkan söz konusu yaklaşımlar, non-figüratif resmin hangi şartlarda soyutlaşmaya başladığını, bir diğerine göre daha fazla belirleme eğilimi göstermiştir. Sanatçıların biçim arayışlarındaki yaratıcılık, bilgi arayışlarındaki birikimlerle birlikte soyut sanat konusunda daha belirleyici ilkeleri meydana getirir. Bu noktada kimi sanatçıların yaklaşımlarındaki yaratıcılık, soyutun biçim dilini daha farklı boyutlarda destekleyerek bir bakıma sanatın bilim dili haline çevirir. Dolayısıyla biçim dilinin bilim dili haline gelmesi, sanatsal yaklaşımdaki korelatif bağıntıları eş zamanlı olarak yaratır. Bu doğrultuda makalede, non-figüratif biçimci yaklaşımların önemli temsilcilerinden biri olan Amerika’lı sanatçı Franz Kline’ın “Monotip Soyut” olarak adlandırılabilecek biçim anlayışı; soyut sanatın bilimsel temelleri bakımından incelenmeye çalışılarak, sanatçıya özgü biçimlenme anlayışının nasıl bir “göstergeye” dönüştüğü, kavramsal bir dil ile analiz edilecektir.

Anahtar Kelimeler: