Özet:

Ülkelerin gayri safi milli hasılalarından sağlığa ayırdıkları para ulusların gelişmişlik ölçütlerinden biridir.Sağlığın finansmanı konusunda her ülke kendi dinamiklerine göre bir yapılandırmaya gider.Kimi ülkelerde devlet tek finansör olurken kimi ülkelerde de devletin yanında sağlık hizmeti alan kişilerde ödemeler yaparak finansmanı sağlarlar.Eğitimin sağlığa verilen önemle doğrudan bağlantılı olduğu ve eğitim seviyesi arttıkça sağlık hizmetine başvuru sayısının da arttığı bilinen bir gerçektir. Bu çalışmada Trabzon ili evren kabul edilerek burdaki hastanelere başvuran hastalardan örneklem alınmıştır.Çalışmada kişilerin demografik bilgilerinin yanısıra,gelir düzeylerini,eğitim durumunu,hangi sıklıkla hastaneye başvurduklarını ve hastane başvurularında kamu,üniversite yada özel kurumlardan hangisine başvurduklarını sorguladığımız bir demografik bilgi formu kullanılmıştır.Çıkan sonuçlar istatiksel olarak faktör analizi yapılarak analiz edilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda eğitim düzeyi yükseldikçe koruyucu sağlık hizmetlerinden faydalanmanın arttığı buna bağlı olarak da aslında hastalanma sıklığının azaldığı ve tedavi edici sağlık hizmetlerine başvurunun sanıldığı kadar çok olmadığı görülmüştür.Bu sonuca ulaşırken koruyucu sağlık hizmetlerinden yararlanma yanısıra sosyo ekonomik düzeyi yüksek insanların dengeli beslenmeye dikkat etmelerinin de az hastalanmalarında etkili bir faktör olduğu göz ardı edilmemiştir. Sağlığın sosyal ve ekonomik boyutuna bilimsel olarak daha çok halk sağlığı araştırmacıları tarafından ilgi gösterilmekte olup; bu konuda iktisatçılar ve diğer sosyal bilimciler tarafından özellikle ülkemizde yeterince araştırma yapılmadığı söylenebilir.Ancak sağlık ve iktisat arasında çok yönlü ve karmaşık bir ilişki bulunmaktadır ve bu ilişkinin daha iyi anlaşılabilmesi için disiplinlerarası çalışmalara ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler: