Görüntüleme
34
İndirme
5
Zâtı gereği iki vâcib varlığın olduğunu farz edersek, bunlar “zâtî vucûb” sıfatında ortak olmakla beraber taayyünde birbirinden farklı olacaktır. Onunla ortaklığın hâsıl olduğu şey, farklılaşmanın hâsıl olduğu şeyle aynı değildir. Dolayısıyla söz konusu iki vâcib varlıktan her biri, onunla ortaklığın hâsıl olduğu vucûb ile onunla farklılaşmanın hâsıl olduğu taayyünden mürekkeb olacaktır. [Bilindiği gibi] Her mürekkeb mümkündür bu nedenle mürekkeb, her bir parçasına muhtaçtır. Mürekkebin her bir parçası ise mürekkebin kendisinden [tamamından] farklıdır. Her mürekkeb başkasına muhtaçtır. Başkasına muhtaç olan her şey de zâtı gereği mümkündür. Sonuç olarak söz konusu iki vâcipten her biri zâtı gereği mümkün olacaktır. Bu ise hulf/çelişkidir.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
