ASOS INDEKS
Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
7
İndirme
1
1980’lerden itibaren uluslararası kurumlar ve Avrupa Birliği’nin dayatmalarıyla benimsenen neoliberal politikalar, Türkiye’de tarım sektörünün serbestleşmesi yönünde baskı oluşturmuş ve ulusal tarım politikalarını bu doğrultuda yeniden şekillendirmiştir. Türkiye tarımında kapitalist dönüşüm, 1980’lerden sonra IMF, DB ve DTÖ’nün görüşleri doğrultusunda şekillenirken, 2005 yılında AB’ye tam üyelik müzakere süreci bağlamında ilerlemiştir. Bu politikaların Türkiye’deki ilk yansımaları, tarım politikalarının şirket yanlı politikalar şeklinde yeniden tanımlanması, tarımsal ürün ve girdi piyasalarındaki bütün desteklerin kaldırılması biçiminde ortaya çıkmıştır. Yapılan tarım sayımlarının bölgesel sonuçlarına göre Doğu ve Güneydoğu dışında kullanım dışı kalan tarım alanlarının büyük bir çoğunluğu, küçük ölçekli işletmelere aittir. Bu işletmelere ait arazinin bir kısmı büyük ölçekli işletmelerin mülkiyetine, bir kısmı hükümet desteğiyle rant alanı olarak çeşitli projelere (HES, otoyol, hava alanı, konut, turizm) konu olmuştur. Doğu ve Güneydoğu bölgelerinde kullanım dışı kalan arazilerin önemli bir kısmı büyük ölçekli işletmelere aittir. Güneydoğu’da 1990’lardaki şiddet ortamı tarım arazilerinin ekilememesinde rol oynarken, 2001-2019 döneminde ise tarım arazileri çeşitli rant projelerine tahsis edilmiştir. Bu çalışmada, Türkiye tarımının kapitalist dönüşümü ve bu dönüşümün tarımsal üretim alanı, tarımsal yapılar üzerindeki bölgesel etkilerini incelenmektedir.
Since the 1980s, neoliberal policies adopted by the impositions of international institutions and the European Union have created pressure for the liberalization of the agricultural sector of underdeveloped countries and reshaped their national agricultural policies in this direction. The new process, which started in the 1980s, turned to various efforts to make the phenomenon of corporatization in agriculture dominant in the agricultural sector of underdeveloped countries. While the capitalist transformation in Turkey's agriculture was shaped in line with the views of the IMF, WB and WTO after the 1980s, it progressed in 2005 in the context of the negotiation process for full membership to the EU. These policies first imposed on Turkey have emerged as the redefinition of agricultural policies as company-oriented policies and the removal of all supports in agricultural product and input markets. According to the regional results of the 1991-2019 agricultural censuses, in the Aegean, Istanbul, Marmara, Central Anatolia and Mediterranean Regions, where small production is common, the majority of the unused agricultural lands belong to small-scale enterprises. Some of the lands belonging to these enterprises have been the property of large-scale enterprises, and some of the lands have been the subject of various projects (HEP, highway, airport, housing, tourism) as a rent area with the support of the government. The majority of the unused lands in the East and Southeast Regions belong to large-scale enterprises. While the environment of violence in the 1990s played a role in the inability to cultivate agricultural lands in the Southeast, agricultural lands were the subject of various rent projects in the 2001-2019 period. This study examines the capitalist transformation of Turkish agriculture and the regional effects of this transformation on agricultural production, agricultural structures/peasants.
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
