Özet:

Amaç: Çalışmamızın amacı, disfaji rehabilitasyonunda sıklıkla kullanılan, boyun fleksör kas enduransı, fonasyon zamanı ve tepe ekspiratuar akım hızı arasında bir ilişki olup olmadığını araştırmaktı. Yöntem: Bu çalışmaya 61 sağlıklı birey (31 kadın, 30 erkek) dahil edildi. Çalışmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 20,7±1,33 (19-25) yıldı. Bireylerin demografik özellikleri kaydedildi. Boyun fleksör kas enduransı sırtüstü yatar pozisyonda yapıldı. Hastalardan başlarını yatak üzerinde yaklaşık iki parmak kadar kaldırmaları istendi. Hastaların pozisyonu koruyabildikleri süre kaydedildi. Fonasyon süresi için, katılımcı dik pozisyonda otururken, derin inspirasyondan sonra güçlü ve uzun süre /a/ söylemesi istendi ve süre kaydedildi. PEFmetre ile tepe ekspiratuar akım hızı değerlendirildi. Sonuçlar: İstatistiksel olarak, boyun fleksör kas enduransı ve fonasyon süresi arasında (r=0,475, p<0,001), boyun fleksör kas enduransı ve tepe ekspiratuar akım hızı arasında (r=0,421, p=0,001), fonasyon süresi ve tepe ekspiratuar akım hızı (r=0,421, p=0,001) arasında anlamlı pozitif bir ilişki bulundu. Tartışma: Boyun fleksör kas enduransı ve fonasyon süresi, boyun fleksör kas enduransı ve zirve ekspiratuar akım oranı, fonasyon süresi ve tepe ekspiratuar akım hızı arasında orta derecede pozitif yönlü ilişki vardı. Disfaji rehabilitasyonunda boyun fleksör kas endurans egzersizleri ve fonasyon egzersizleri kullanılabilir. Bu egzersizlerin yutma güçlüğü çeken hastalar üzerinde de araştırılması gereklidir. 

Anahtar Kelimeler: