Abstract:

İbn Sînâ’ya göre metafizik, mevcudu konu edinmektedir ve varlık anlamının farklı belirlenimlerini araştırmaktadır. Bu bağlamda metafizik varlık anlamının saf halini, kaynak ve ilkesini, varlık (vucud) bireylerinin bu ilkeden nasıl çıktığını, gerçek kıldığı mahiyetlerle hangi kısımlara ayrıldığını incelemektedir. Diğer deyişle metafizik, mevcut olmak bakımından mevcudun genel durumlarını ve varlığın ilkelerini incelemektedir. Ayrıca metafizik, teorik felsefî disiplinlerin zirvesinde bulunması ve konusunun kapsayıcılığı nedeniyle tikel felsefî ilimlerin ilkelerini de temellendirir. Böylece metafizik mevcudun genel durumları, Tanrı ve ayrık nedenleri ve tikel ilimlerin ilkelerini incelemek olmak üzere esas itibariyle üç işlevi yerine getirir. Bu anlayış, İbn Sînâ’yı, Kindî vb. metafiziği bir teoloji olarak kavrayan filozoflardan ayırarak Fârâbî’ye bağlar. Bu makale, Kitâbu’ş-Şifa Metafizik’ten hareketle İbn Sînâ’nın metafizik tasavvurunu incelemektedir

Keywords: