Özet:

Bu çalışmada, yurttaş gazeteciliği fenomeni kritik bir bakış açısıyla ele alınmaktadır. Yurttaş gazeteciliği; halk gazeteciliği veya katılımcı gazetecilik olarak da bilinmektedir. Özellikle mesleği gazetecilik olmayan vatandaşların dijital gelişim teknolojileri ile birlikte haber üretim sürecine katılımıyla yaygınlaşmıştır. İnternet ve sosyal medya, her kullanıcının bir sivil toplum üyesi olarak, haber üretim sürecine katılmasını sağlayıp bizzat sosyal söylemde yer almasına izin vermektedir. Yurttaş gazeteciliği aynı zamanda podcast'lerde, ana sayfalarda veya youtube gibi video platformlarında da hedef kitlesine ulaşmaktadır. Bu gelişme, kurulan medyanın güvenilirlik krizi ile birlikte devam etmektedir. Özellikle geleneksel yazılı basın hayatta kalmak için mücadele etmektedir ve profesyonel gazetecilik tekel konumunu kaybetmiştir. Bu makalede yurttaş gazeteciliği olgusunun demokratik süreçler üzerindeki etkisi incelenmekte ve katılımcı iletişim modellerinin genel bir değerlendirmesinin mümkün olup olmadığı sorgulanmaktadır. Bu nedenle, farklı medya katılım biçimleri dikkate alınmakta ve kötüye kullanımının bazı örnekleri tartışılmaktadır. Çalışmada, özellikle profesyonel medya çalışmaları ile katılımcı yurttaş gazeteciliği pratiği arasındaki gri alanlarla ilgilenilmektedir. Alman siyaset bilimci Jürgen Habermas'ın tartışmalı demokrasi modeline dayanarak, bu gelişimin kamu söylemini demokratikleştirip demokratikleştirmeyeceği, yerleşik ve katılımcı haberler arasında ya da profesyonel olmayan gazetecilik arasında net bir ayrım yapılıp yapılamayacağı sorusu irdelenmektedir. Araştırma sayesinde, hükümetlerin ve yasaların bu yeni gelişmelere nasıl tepki verdikleri, yurttaş gazeteciliğinin hangi potansiyel sonuçları doğurabileceği sorgulanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: