Abstract:

Bu çalışmanın amacı, profesyonel basketbolcuların hedef yönelimleri ile maç başarıları arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığını araştırmaktır. Araştırmaya Türkiye Erkekler Birinci Basketbol Liginde (TBL) oynayan, yaşları 17–35 arasında değişen 130 profesyonel erkek basketbolcu gönüllü olarak katılmıştır. Basketbolcuların hedef yönelimleri “Sporda Görev ve Ego Yönelimi Ölçeği-SGEYÖ kullanılarak değerlendirilmiştir. Maç başarısını ölçmek için, basketbol oyuncusunun tüm sezon boyunca oynadığı maçlarda yaptığı olumlu ve olumsuz hareketlerin puanlandırılması ile elde edilen En Değerli Oyuncu (Most Value Player-MVP) puanı kullanılmıştır. Araştırmamızda elde edilen veriler, t-testi, ki-kare (x2) testi, ANOVA testi ve Korelasyon analizi teknikleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Konuya ilişkin analizlere bakıldığında, sporcuların %83.08’inin görev, %16.92’sinin ise ego yönelimli olduğu tespit edilmiştir. Sporcuların maç başarıları yaş, sporculuk yaşı, görev ve ego ortalama puanları ile kıyaslanmış (p= 0,862; p= 0,099), maç başarısı ile hedef yönelimleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p> 0.05). Ancak yaş ve sporculuk yaşı arttıkça maç başarılarının da arttığı tespit edilmiştir (p= 0.001; p=0.002). Sporcuların hedef yönelimleri yaş, sporculuk yaşı ve MVP puanları değişkenleri ile kıyaslanmış (r= 0,731; r= 0,342) ve istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p>0.05). Değişkenler arasında yapılan korelasyon testi, MVP puanları ile yaş ve sporculuk yaşı arasında (r= 0,314) ve görev yönelimi ile ego yönelimi arasında (r=0,248) pozitif bir ilişki olduğunu göstermiştir (p> 0.05).

Keywords: