Özet:

Fransa’da yaşayan velilerin COVİD-19 sürecindeki deneyimlerinin saptanmasının amaçlandığı bu araştırmada nitel yöntemlerden fenomenoloji deseni tercih edilmiştir. Çalışma grubunun Fransa’daki Türk velilerin olduğu araştırma kapsamında yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerinin analizi sonucunda pandemi sürecinde veli olma fenomeninin yapısı ve özünü oluşturan şu altı bileşene ulaşılmıştır. 1. Sorumlulukların artması, 2. Duygudurum bozukluğu yaşama, 3. Öğretmenin değerini anlama, 4. Pandeminin etkilerini hissetme, 5. Kendini yetersiz görme ve 6. Öğretmen rolü üstlenmedir. Katılımcı veliler pandemi döneminde bir veli olarak stresli bir dönem geçirdiklerini, korku ve endişe yaşadıklarını, bu dönemin kendilerine sıkıcı geldiğini ve yorgun hissettiklerini, geleceğe ilişkin endişelerinin olduğunu, zaman zaman karamsarlık ve öfke yaşadıklarını ifade etmişlerdir. Pandeminin yarattığı şartlara bağlı olarak okul ve öğretmenlerden uzak kalan veliler öğretmenlerin eksikliğini hissettiklerini, kendilerini öğretmenlerin yerine koyarak empati yaptıklarını, okul ve öğretmenin önemini anladıklarını, eğitimin hayatlarının merkezinde yer aldığını belirtmişlerdir. Pandemi sürecinde kendilerini yetersiz gördüklerini belirten veliler özellikle çocukların eğitimi konusunda öğrencilere rehberlik yapmanın kolay olmadığını, derslere yardımcı olunması bakımından kendilerini eksik gördüklerini, pedagojik olarak yetersiz kaldıklarını ve öğretmenin yerine geçmenin çok zor olduğunu ifade etmişlerdir.

Anahtar Kelimeler: