Abstract:

İş Güvencesi dar ve geniş anlamda iş güvencesi olarak iki farklı anlam taşır: Geniş anlamda iş güvencesi, işçinin işten çıkarılmasını güçleştiren önlemler yanında işten çıkarma sonucu doğan zararları telafi edici tüm önlemleri de içerir. Örneğin, bildirimde bulunma ve buna bağlı yükümlülükler ile kıdem tazminatı da geniş anlamda iş güvencesi önlemleridir. Dar anlamda iş güvencesi ise, işçinin feshe karşı korunmasıdır. Bu koruma işverenin fesih hakkının geçerli bir sebep gösterme koşulu ile sınırlanması anlamına gelir. Bu durumda hizmet akdinin işveren tarafından feshi yargı denetimine tabi olur ve işverenden geçerli sebebi göstermesi ve ispatlaması beklenir. Geçerli sebebin olmaması durumunda da işçiye işe iade veya tazminat ödenmesi şeklinde bir güvence sağlanır1 . İşçinin feshe karşı korunmasının uluslararası hukuktaki dayanağı, Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 22 Haziran 1982 tarih ve 158 sayılı “Hizmet Akdinin İşveren tarafından Feshi Hakkındaki Sözleşmesi” dir. 158 sayılı sözleşme, hizmet akdinin işveren tarafından feshinde geçerli bir sebep gösterilmesi zorunluluğu getirmekte, işçiye itiraz imkanı tanımakta ve geçersiz feshin sonuçlarını düzenlemekte, toplu işçi çıkarmalarda izlenecek usulü belirlemekte; özetle bir feshe karşı koruma sistemi öngörmektedir . Ülkemiz, 1994 yılında 158 sayılı sözleşmeyi onaylamış ve böylece mevzuatını sözleşmede öngörülen esaslara uygun hale getirmek yükümlülüğü altına girmiştir

Keywords: