Özet:

Ev, insanın hem somut barınma ihtiyacını hem de soyut ihtiyaçlarını gidermektedir.Mimari bir yapı olan ev, insanın fizyolojik, sosyolojik, ekonomik ve estetik ihtiyaçlarını karşılayarak kullanıcısı tarafından etkileşime girilmekte vezamanla yuvaya dönüşmektedir. Ontolojik açıdan bakıldığında ev, insanın yaşadığı dünyaya ait hissedebilmesi için vazgeçilmez bir yapıdır.“Ben”ini kurulmuş dış düzenin hengâmesi içinde bulamayan sanatçılar kaçarak sığınacağı evinde kendi “ben”inin dünyasına ağmaya çalışmışlardır. Başka bir ifadeyle ev, bireyinkendi “ben”ine, kendi içine kapanan yapılar olarak karşımıza çıkmaktadır. Ev kimi zaman huzur duygusunu kimi zaman da tekinsizliği perçinlemektedir. Bu çalışmada; farklı pratiklere sahip sanatçıların ev ile oluşturduğu negatif ve pozitif deneyimlerle kimliğin oluşması ve yaratıcı bir yeti olan hayal gücü ile ev-beden özdeşliğini ne şekilde yorumladıkları incelenecektir.

Anahtar Kelimeler: