Görüntüleme
115
İndirme
34
Birinci Dünya Savaşı sırasında Ortadoğu’da çıkarları çatışan İngiltere ve Fransa, savaş sonrası için gizli paylaşım planlarını Mayıs 1916’da Sykes-Picot Antlaşmasıyla hazırlamışlardır. Buna göre Araplara bağımsız devlet kurmaları için vaat edilen topraklar, iki devletin nüfuz alanlarına dönüştürülmüş, uzlaşılamayan Filistin toprakları ise uluslararası bir idareye layık görülmüştür. 1917’nin sonlarında Kudüs’ün, 1918 Eylül’ünde ise Filistin’in İngiliz işgaline uğramasıyla İslâm hâkimiyeti kaybolan bölge, bundan sonra İngiliz askeri idaresi altına girmiştir. İkinci Dünya Savaşı’nın sonuna kadar birçok isyan ve çatışmalara sahne olan Filistin’de 1946’dan itibaren sıkıyönetim uygulanmaya başlanmış, ancak İngiltere çatışmaları durduramayacağını anlayınca meseleyi Birleşmiş Milletlere götürmüştür. Konuyla ilgili oluşturulan Komite, 1947’de sunduğu raporunda ekonomik birlik altında bölgenin iki halka taksimini tavsiye etmiş, Genel Kurul ise 29 Kasım 1947’de 181 sayılı kararla bu taksimi kabul etmiştir. Buna göre Filistin, uluslararası bir statüye kavuşturulacak olan Kudüs hariç, yedi gölgeye ayrılacak, bu bölgelerden üçü Yahudilere, üçü de Araplara verilecekti. Ancak Araplar gibi taksim kararını hiçe sayan Yahudiler de tedhiş faaliyetlerini artırmış ve bölgede yaşayan Arapları ya öldürmeye ya da göçe mecbur etmeye başlamışlar, manda yönetiminin son bulacağı 15 Mayıs 1948 gecesinde ise İsrail’in bağımsızlığı ilan edilmiştir. Bundan sonra uluslararası kamuoyunun desteğini de alan İsrail’in en önemli politikası topraklarını genişletmek olacaktır. Bu çalışmada, başta İslâm âleminin bir iç sorunu gibi gözüken, fakat daha sonra uluslararası bir boyut kazanan Filistin meselesinin farklı ve objektif bir bakış açısıyla değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.
During the First World War, Britain and France, which were in conflict of interests in the Middle East, prepared their secret sharing plans for the post-war in May 1916 with the Sykes-Picot Treaty. According to this, the lands promised to the Arabs to establish an independent state, converted into areas of influence of the two states, and the unconsensual Palestinian territories merited an international administration. The region, which was lost by the British occupation of Jerusalem at the end of 1917 and Palestine in September 1918, was then under British military administration. In Palestine, which was the scene of many rebellions and conflicts until the end of World War II, strict governance began to be implemented since 1946, but when Britain realized that it could not stop the conflicts, it brought the issue to the United Nations. The Committee established on this issue, in its report in 1947 recommended the two public taxation of the region under economic unity, and the General Assembly approved this taxation by Decision No. 181 on 29 November 1947. According to this, Palestine will be divided into seven shadows, except for Jerusalem, which is to be awarded international status, three of which would be given to Jews and three to Arabs. But the Jews, who ignored the tax decision like the Arabs, also increased their security activities and began either killing or forcing the Arabs living in the region, and in the night of May 15, 1948, when the mandate ended, the independence of Israel was declared. The most important policy of Israel, which is also supported by the international public, will be to expand its territory. This study is aimed at evaluating the issue of Palestine, which first appears to be an internal issue of the Islamic world, but later gained an international dimension from a different and objective perspective.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
