Bu çalışmanın amacı, Allium cepa L.’nın kök uçlarını kullanarak Deltametrin'in toksik etkilerini araştırmaktır. Bu amaçla, çimlenme yüzdesi, kök uzunluğu, ağırlık kazanımı, mikronukleus (MN), kromozomal anormallik sıklığı ve anatomik değişimler ile oksidatif stres’in indikatörü olan Malondialdehit (MDA) düzeyi toksisitenin indikatörleri olarak kullanıldı. Bulblar 1 kontrol ve 3 uygulama olarak 4 gruba ayrıldı. 72 saat süresince kontrol grubu bulblar çeşme suyu, uygulama grubu bulblar ise Deltametrin’in 5, 10 ve 20 mg/L dozları ile muamele edildi. Sonuçlar, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, tüm uygulama gruplarında çimlenme yüzdesi, kök uzunluğunu ve ağırlık kazanımının azaldığını, MN ve kromozomal anormalliklerin sayısının ise arttığını göstermiştir. Kromozomal anormalliklerde doza bağlı bir artış belirlenmiştir. Fragment, yapışkan kromozom, köprü, kromatinin eşit olmayan dağılımı ve c-mitoz şeklinde anormallikler sayılmıştır. Ayrıca, sonuçlar, Deltametrin’in uygulanan tüm dozlarda yassılaşmış hücre çekirdeği, nekroz, iletim dokuda bazı maddelerin birikimi, korteks hücre duvarında kalınlaşma, belirgin olmayan iletim doku ve hücre deformasyonu gibi anatomik hasarlara neden olduğunu da göstermiştir. Diğer yandan, kontrol ile karşılaştırıldığında Deltametrin'e maruz kalan kök uçlarının MDA düzeylerinde önemli bir değişim vardı. Deltametrin’in üç farklı dozu, lipid peroksidasyonunu önemli ölçüde hızlandırdı ve tüm uygulama gruplarında MDA düzeylerinde bir artışa neden oldu. Maksimum etki ise 20 mg /L doz seviyesinde gözlendi. Bu çalışmada elde edilen veriler, A. cepa L. biyo-analizlerinin Deltametrin’in muhtemel toksisitesini belirlemede önemli bir indikatör olarak kullanılabileceğini göstermiştir.
The purpose of this study is to explore the toxic effects of Deltametrin using the root ends of Allium cepa L. For this purpose, the grass rate, root length, weight gain, micronucleus (MN), chromosomal abnormality frequency and anatomical changes and oxidative stress indicators, Malondialdehitis (MDA) levels were used as indicators of toxicity. The bulbs were divided into 4 groups as 1 control and 3 applications. During 72 hours, the control group bulbs were treated with spring water, while the application group bulbs were treated with doses of 5, 10 and 20 mg/L of Deltametrin. The results, compared to the control group, showed that the percentage of grinding, root length and weight gain in all application groups decreased, and the number of MN and chromosomal abnormalities increased. A dose-related increase in chromosomal abnormalities has been determined. Fragment, adhesive chromosome, bridge, uneven distribution of chromatine and c-mitosis form abnormalities are counted. In addition, the results also showed that Deltametrin in all doses applied caused anatomical damage such as flat cell nucleus, necrosis, accumulation of certain substances in the transmission tissue, thickness in the cortex cell wall, unseen transmission tissue and cell deformation. On the other hand, compared with control, there was a significant change in the MDA levels of the root ends exposed to Deltametrin. Three different doses of Deltametrin significantly accelerated lipid peroxidation and caused an increase in MDA levels in all application groups. The maximum effect was observed at a dose of 20 mg/L. The data obtained in this study showed that A. cepa L. bioanalysis can be used as an important indicator in determining the potential toxicity of Deltametrin.
Alan : Fen Bilimleri ve Matematik
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|