Özet:

Antifosfolipid sendromu (AFS), yükselmiş antifosfolipid antikor titrelerinin eşlik ettiği arteriyel ya da venöz tromboz ve tekrarlayan fetal kayıp kombinasyonu ile karakterize sis-temik otoimmün bir bozukluktur. İki formu tanımlanmıştır: başka hiç bir hastalığın eşlik etmediği "primer sendrom" ve çoğunlukla SLE ile birlikte olan sekonder sendrom. 1998 yılında Sappora'da Uluslararası Uzmanlar Görüş panelinde AFS tanı kriterleri belirlenmiştir. Hasta plazmalarında antifosfolipid antikor varlığını göstermede iki ölçümden yararlanılır; ELİSA ile gösterilen antikardyolipin antikorları ve koagülasyon testleri ile taranan lupus antikoagülanı. Tedavi karar 4 ana grupta verilir: profilaksi, önleme, akut trombozun tedavisi ve antifosfolipid antikor ile birlikte olan gebeliğin tedavisi. Primary Anti-Phospholipid Syndrome Antiphospholipid syndrome (APS) is a systemic autoimmune disorder characterized by a combination of arterial or venous thrombosis and recurrent fetal loss, accompanied by elevated titers of antiphospholipid antibodies (aPL). Two forms have bee described: the "primary syndrome" where there is no evidence of an underlying disease, and the "secondary" syndrome, mainly in the setting of systemic lupus eryhematosus. In 1998; an international panel of experts met in Sapporo to establish the classification criteria for definite antiphos-pholipid syndrome. Two assays are available to demonstrate the presence of antiphospho-lipid antibodies in plasma of patients: ELİSA for the detection of anticardiolipin antibodies and coagulation assays for the detection of the lupus anticoagulants. Treatment decisions fall into four main areas. Prophylaxis, prevention, treatment of acute thrombosis, and management of pregnancy in association with antiphospholipid antibodies.

Anahtar Kelimeler: